İşte metamorphose, özne akışkanlığının durmuş gibi göründüğü, dünyadan vazgeçiş noktasında başlar. Bireye istikrarlı ve sürekli gibi görünen ve hayatının çıpası saydığı her şeyin bir harabeye dönüşmüş arazinin bir parçası haline geleceğinden emin olduğu andaki yitirme duygusuyla başlar. Birey için varolmak ve toplumda bir şey olmak arasındaki gerilim, artık her an kaybetmenin ve kaybolmanın eşiğinde durduğu bir mücadeleye dönüşmüştür.
Sayfa 60Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.