Normalde şiir okumayı sevmiyorum. Ama ben neyi sevmiyorum diyorsam muhakkak daha sonra ilgimi çekmeye başlıyor. İlk okuduğum şiir kitabını bir arkadaşım hediye etmişti. Şükrü Erbaş'ın hoşuma giden bir şiir kitabı. Ondan sonra zaten Şükrü Erbaş'ın gizli hayranlarından oldum. (Bu arada kitap hediye eden arkadaş candır.) Bu iseee okuduğum ikinci şiir kitabım oldu. Bundan sonra Özdemir Asaf ve Turgut Uyar'ın şiir kitaplarından birer tane okuyacağım. Şimdi lafı çokta uzatmadan bizim kitaba gelelim. Bu kitapta sevdiğim şiirlerden en başında gelen "Çile" adlı şiir oldu. Bu gönderiye ise bu şiiri bırakmayı istiyoruum..
"Bir dağ başı bilirim duman duman ayrılık
Bir nehir gece gündüz akar toprağımızdan
Suyunda kaybederiz yurdunu denizlerin
Süzülür gözlerimiz damlalardan derine
Kimi bekler bir köyün sokaklarında hüzün
Bulutlar ki, âvâre yıldızlarla konuşur
Bir dağ, omuzlarında yükselir çocukların
Bir ev ki, kapısında yaşlı bir hayal durur
Pencerelerindedir dua kuşları, keder
Istırap binbir çiçek koklayarak her akşam
Yine de ruhumuzun feryâdını terk eder
Şimdi bıldırcınların kanatlarında gökler
Tarlalardan çağırır unutulan yılları
Sessiz mi yaklaşıyor kalbime yoksa bahar
Belki de son bir rüya başlıyor gözlerimde
Ben ki, bulutlardayım; saçlarımda yıldızlar
Ben ki can bozkırında gülümseyen şehzade
Irmaklarım sevgiyle büyütür bir ülkeyi
Ben bir eleğimsağma sonsuzluğa uzayan
Bir seyyah, ellerinde dolunay mevsimleri
Ruhum muştu arayan vefalı bir bahçıvan
Yürürüm bahçesinde bilinmeyen anların
An beni ey tarihin dudakları, şimdi an
Al başını git burdan ey ruhumun meleği
Bir meşale bulursun benim bulutlarımda
Tohum mu kaldı yoksa toprağında ölümün
Öyle bir dumanlı ki gözlerimde resimler
Kimindir bilinmiyor çağlayanlar bu yerde
Hangi yağmur damlası ışıldıyor kalbimin
Gökleri aradığın günün gecelerinde
Görkemli bir çocuk mu bekliyorsun ey zaman
Yürüyen mi aralar güneşin perdesini
Avucunda bahar mı saklıyor yoksa ölüm
Kim kırdı bilir misin gönül penceresini..."