Hayır, babamın istemediği ben değildim.
O, benden bir şey esirgemek istiyor falan da değildi.
O, "o evi" istemiyordu. Parasını o ev için harcamayı anlamsız buluyordu.
Ama beni, havanın çok soğuk olduğu bir pazartesi sabahı, onca erken bir saatte, deftersiz kalmayayım diye, o kaç geceden kalma haliyle insanlara görünmeyi göze alacak kadar çok sevmişti.
Babam o sabah sevgisini bana hiç beklemediğim bir anda getirmişti.
Düşünüyorum da, sonradan, onsuz geçen yıllar bo yunanca, ben de sevgilerimi hiç bol keseden saçıp ucuzlatmadım.
Hep kimileri artık hiç ışık yanmayacağını sandıklarında, onlara mum götürür gibi sevdim.
Sayfa 87
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.