Mən kitabı oxumağa ilk başladığımda təhlil yazmaq üçün tələsmək istədim, çünki kitabda məni narahat edən bir şey var idi. Kitabı irəlilədikdə gördüm ki bu narahatlıq kitabdan asılı deyil, obrazlardan da deyil, əsərin süjetindən də, mövzusundan da deyil. Sonra anladım ki, (ya da mənə belə təsir edib) narahatlıq Qurban Səidin kitabdakı fikirlərindən yaranır. Bəzi şeylərə qərəzimi var nə, dalbadal qaralayır, ya da bəyəndiyi bir şeyin qəşəng olduğunu isbat etməyə çalışır sanki. Bu mənə də təsir etdi bir yerdən sonra mənim gözümə ‘Qurban Səid buna da mı elə yanaşıb yazıb’ pərdəsi düşdü. Bəzi məqamlarda o sevmir deyə doğru şeyi yanlış bünövrəylə pismiş kimi aşılayırdı. Bunlar əsas qərəz yaratdı zatən, sonra isə “yaxşı ki davam etmişəm” dedim. Ciddən oxumağa dəyər əsər idi.
(bura biraz təhlilə oxşaya bilər, biraz) Əsər içində millət fərqinin fəsadları ilə yanışı, Əlinin və Ninonun təcəssümündə, əslində, ‘istəsəniz olar’ı göstərdi, çox da qəşəng göstərdi. Əlinin belə dövlətpərəst olmasına baxmayaraq, ən ağır vaxtlarda da Ninonu anlayırdı. Bir də ən sevdiyim yerlərdən biri də Azərbaycan müstəqilliyinin itirilməsinin əsas səbəbinin meyar elm və ağıl, düşüncə olmasması olduğunu, hər kəsin ‘şəxsi’ fikrinin müdafiyəsinə qalxması və ‘azadlıq’dan süstləşməsi olduğu çox qəşəng əsk etdirən rollar var idi. (daha danışasım var , amma yenə çox oldu)
