Çernobil Faciası, 26 Nisan 1986 tarihinde Sovyetler Birliği'ne bağlı Ukrayna Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti'nin Pripyat şehri yakınlarındaki Çernobil Nükleer Santrali'nin 4 numaralı reaktöründe gerçekleşen nükleer 'kaza'dır. Kaza sonrası 500.000'den fazla işçi nükleer faciaya müdahalede bulunmuş ve birçoğu radyasyona maruz kalmıştır. Meydana gelen kaza esnasında 31 kişi ölmüştür fakat çok büyük bir alana yayılan radyasyon neticesine uzun vadede sonuçlarının daha ağır olduğu değerlendirilmektedir. Çernobil duası... Geleceğin tarihi... Hayatların yerle bir olduğu facia... Bu kitap Çernobil acısını yakından yaşayan, ailesini, sevdiklerini, dostlarını radyasyona kurban verenlerin monologlarından oluşuyor ve tarihi aydınlatıyor. İnsanlar evlerini, ekinlerini, hayvanlarını, eşyalarını bırakıp gitmek zorunda bırakılıyor, apar topar götürülmeye çalışılıyor. Milyonlarca insanın, hayvanın canı hiçe sayılıyor. Hayvanlar sessiz çığlıklarıyla baş başa bırakılıyor... Çalışmak için gönderilen farklı meslekteki insanlar ihmal edildiği için radyasyona maruz bırakılıyor. Meyveler, sebzeler, çiçekler artık her şey radyasyon kokuyor... Okudukça ''Gerçekten mi?'' dediğim birçok acı dolu cümle... Kitaptan çok etkilendiğim bir alıntıyı paylaşarak onların acısının şiddetini bir nebze bile olsa hissettirmek istiyorum: ''Ben ayrılınca, çekmişler fotoğrafını... Üzerinde kıyafet olmadan. Çırılçıplak. Sadece ince bir çarşafla üzerinde. Çarşafını her gün değiştirirdim ve her günün gecesinde kan içinde kalırdı o çarşaf. Onu doğrulturken deri parçaları kalırdı elimde, ellerime yapışırlardı. Rica ederdim ondan 'Canım! Bana yardımcı ol. Ellerinden, dirseğinden güç alarak biraz doğrul, olabildiğince, ben de yatak çarşafını düzelteyim, tek bir kırışıklık, bir kat kalmasın.' Herhangi bir kırışıklık bile bedeninde yara açıyordu hemen. Tırnaklarımı kanatacak kadar etimin dibinden kesiyordum ki, kazara bir yerini çizmeyeyim. Hemşirelerin hiçbiri ona yaklaşmaya, dokunmaya cesaret edemiyordu, yapılması gereken bir şey olduğunda beni çağırıyorlardı. Ve işte onlar... O insanlar kalkıp fotoğrafını çektiler kocamın... Bilim için, dediler. Orada olsaydım hepsini uzaklaştırırdım yanından!'' (Ölen itfaiye erlerinden Vasiliy İgnatenko'nun eşi)

Çernobil DuasıSvetlana Aleksiyeviç · Kafka Kitap · 20171,091 okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Görünmez