Öncelikle bende başlangıcı ve hayal ettiğim sonu, gerçekleşen sonu ile şok etkisi yaratan bir kitap oldu. Bazı kitaplar çok vurucudur, insanı derinden etkiler ya, bu kitapta öyle işte. Öncelikle Cengiz Aytmatov, genel bir klişe olan kitapları mutlu sonla bitirme klişesini yıkmış, kitabın sonundan daha çok vermek istediği mesajı kitap hakkındaki bir yazısında açıklamıştır. Bazı edebiyatçılar C.Aytmatov'a bu kitap neden böyle bitiyor olmamış diye eleştiriler getirince, Aytmatov onlara şu cevabı vermiştir: Bir kitap sizin vicdanınızı harekete geçiyorsa, bir kitap sizde acıma duygusunu, insanlık duygusu yaratıyorsa o kitap olmuştur. Sonu ister kötü ister iyi bitsin. Kitapta kötüler kazanmış gibi olsa da aslında kaybeden onlardır. Bazı yenilgiler kazanmaktan daha önemlidir, çünkü kaybedişler insana gerçeği anlatır. Kötü olmasaydı iyi anlaşılır mıydı? Sanırım bu cümle tam oturacaktır bu kitaba. Kitaba gelirsek, biliyoruz ki çocuk her yerde çocuktur. Çocuklar her şeyden bağımsız olarak temizdirler, saftırlar ve masumdurlar. Kitabı okurken 'beyaz gemi' hayaliyle yanıp tutuşan çocuğu gördükçe çocukluğuma döndüm. Çocukların hayalleri onları ayakta tutan şeylerdir aslında. Çocuklar aslında ne kadar küçük şeylerle mutlu oluyorlar, bir dürbün ve çanta yetiyor aslında. Kitap Sovyet esintileri de sunmuyor değil. Eğlenmeyi seven bir toplum olduklarını biliyoruz, vodka içmeleri et yemeleri eğlenmeleri tasvir edilince aklıma Sovyetlerden başka millet gelmiyor. Ayrıca Orta Asya'da önem verilen bazı mistik inançlar, ataya saygı, kökenlere bağlılık gibi kavramlar da yansıtılmış. Ata binmek, kımız içmek, dağda yaşamak, Kırgız insan yapısı düşünebildiğiniz her şey kitapta var. Anlatımı ve farklı bir bakış açısı getirdiğini düşündüğüm için, dışarıdan basit gibi gözükse de insanın hem duygularına vuran hem de insana ince mesajlar veridiği için kesinlikle okunması gereken bir eser olarak görüyorum.

Beyaz GemiCengiz Aytmatov · Ötüken Neşriyat · 201871,2bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Abdulbaki GÜRBÜZ