O kadar yorgun hissediyorum ki bazen. Hayatın karşısında ezilmiş yok olmuş gibiyim. Hiç bişey eski tadında değil. Benim omuzlarım düşmüş yüküm ağırlaşmış üstelik kalbimde taşlaşmış. Hissizleştim. Hissizleşmek.. bence günümüzün en önemli problemlerinden biri de bu. Ya hislerimizin bir sınırı vardı ve biz o sınırı geçeli çok oldu ya da artık hissetmek her insana nasip olmayacak kadar ender bir durum haline geldi. Ve ben de o ender duygudan her gün biraz daha uzaklaşıyorum. Her gün bi adım daha. Aklımla seviyorum, aklımın sevdiğini kalbim kabullenir diyorum. Ama kalbim hem hissetmiyor hem sevmiyor hem de kabullenmiyor. Halbuki kalp bu kan pompalamaktan başka ne işin olabilir ki senin. Kendine gel.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.