Bencilliğin bir ölçüsü var ve o ölçünün üzeri etrafınıza zarar verir, altıda kişinin kendine zarar verir.bencilliği unutursan sonunda kendini düşünmemekten bir de bakarsın kimse seni düşünmez ve ''ne olur beni düşün'' demeye başlarsın.
o yüzden doğal bir istek bu.benliğini kaybetmeyecek kadar bencil olmak gerek. ''beni unut'' derken benliğini kaybetmiştir insan. ama ne olur beni düşün dediği an geri kazanır.
kimse kimseye bu kadarcık bencilliği çok görmesin ve aklının bir köşesinde küçük bir yer ayırsın.
asıl önemlisi kimse aklında, kendine bile yer ayıramayacak kadar başkasını düşünmesin.