Irvin Yalom ve onun muhteşem analizleri. Nietzche Ağladığında kitabını okuduğumda hayatımda okuduğum en muhteşem şey olduğunu düşünmüştüm yıllar evvel. şimdi tadı daha farklı bir kitabını okudum, hissettim, tattım. kitapla ilgili yazacaklarım tamamen benim psikolojik yapım ve hissettiklerimle ilgili. son derece nesnel şeyler. kitaba başlarken her Schopenhauer hayatının anlatıldığı sayfalarda sıkıldım, bunaldım, onu yargıladım ve son derece gaddar buldum. bir insan nasıl böyle düşünebilir dedim. aynı şekilde Philip de son derece rahatsız edici bir karakterdi benim için. nasıl bi insanki Schopenhauer gibi bir adamın yazdıkları ile iyileşebilir dedim. can sıkıcıydı. her grup terapisinde Philip'in kendini yavaş yavaş açması ile benim de içimde bir şeyler değişmeye başladı. her Schopenhauer sayfasında onunla aslında ne kadar benzer olduğumu anlamaya başladığımı hissettim. Philip açıldı ben rahatladım. kendimi onunla özdeşleştirdim ve son sayfalarda onun hissettiği her şeyi sanki içimde hissettim ve o ağlamaya başladı ben kendimi tutamadım. çok derindi. onu o kadar iyi anladım ki. kronik anksiyete bozukluğum var ve beni asla bırakmayan şüpheler ve kırgınlıklarla yaşıyorum. 2 sevinip 5 üzülüyorum. sevgiyi içimde her hissedemediğimde dışa kapanıyorum ve karamsarca acılar çekiyorum. belki bu benim Schopenhauer Terapimdir. belki bir gün benimde içimi derince kazacak Julius gibi biriyle tanışırım.

Bugünü Yaşama ArzusuIrvin D. Yalom · Kabalcı Yayınevi · 20133,363 okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Renksiz