Kendi dalında uçuşan
Kışa vurgun bir yaprak,
Nasıl anlatır ki ahvalini
Hüzne gebe sallanan bir salıncak,
Çocukluğun hangi izini çizer göğe.
Kalın iplere
Sarılmış yaralı eller,
Acılarını bir uçurtma ucuna asar da kimse bilmez,
Meydan okur yeryüzünden
Gökte şahlanan deli rüzgara...
Toprak alınteri ile ıslanır
Büyür içinde ekili umutlar.
Gölgesinde ağladığım ağaç,
Söyle hangi geçmiş zamanın
Göz yaşıyla yıkandın?
Dalında kışa vurgun bir yaprak
Eksik bir cümle ile itiraf ediyor;
Yüreklerin yüreklere sürgün edildiği bir zamandı...
Yeliz