Şimdi faydası yok beni dert etmelerinin
youtu.be/h5oHhGlWKf0
Hayata birlikte karışalım demiştim zamanında. Hayallerime dahil etmiştim sesini, nefesini. Ama “sen olsan geçer” dediğin hayatla küskünlüğünü, bana rağmen atamadın üstünden.
Dahası; ben kendi kendimi zor kurtarmışken yüklerimden, seninkilerin altına girer oldum. Her defasında yorgun düştüm. Omuzlarımı çürttüm. Ciğerimdeki nefesi, gözümdeki yaşı, içimdeki ruhu tükettim. Yine de alıp atamadım. Dermanın olamadım.
Tıka basa umutla dolu bir insanım; yarısını ben sana bağladım. Her bir umudun başında aynı renkte, aynı ışıltıda parladı gözlerim. Sense kırmızıya buladın; maviyi zamanla griye boyadın.
Şimdi faydası yok beni dert etmelerinin. Ben yokum artık sevgilim.
Elimde kalem, kendi yolumu çizmekteyim. Çünkü farkındayım ki kendi yarama ancak ben merhemim.
Sen de al eline o kalemi. Güneş de bir yıldız, hırsızı sen ol mesela aydınlat gölgeleri; ısıt ellerini, yüreğini.
Ve bırak artık geride kalan o günleri.
Bırak.
Bırak bizi...