Kitapta ilgimi çeken en çok Freud'un uygarlık ile ilgili görüşleri oldu: "Biz acı getiren uygarlık üç kaynaktan besleniyor doğanın gücü bedenin zayıflığı ve sosyolojik normlar. Kişi sürekli kendini yenileyerek çoğu zaman Kendinden başka Kalıba girerek uygarca davranma çalışırken başkalaşıyor bu kişilerde de huzursuz toplum yaratılmış oluyor" Uygarlık Bir nevi özgürlükten vazgeçmek demektir. Kişi kendi öz iradesinden vazgeçer Çünkü uygarlık kişiliğe kısıtlama getirir. Başkalştırır bence Bir diğeri "Sefaletimizin büyük bir bölümünden kültür uygarlık dediğimiz şey sorumludur; uygarlıktan vazgeçip ilkel koşulara geri dönersek çok daha mutlu oluruz. bu iddiaya şaşırtıcı diyorum, Çünkü -uygarlık kavramı nasıl tanımlarsak tanımlayalım- acı kaynaklarından gelen tehdide karşı kendimizi savunmaya çalışırken kullandığımız araçların hepsi söz konusu Uygarlığa aittir." Kişi Bence Özgün ise Özgür demektir. Şu an aslında çoğumuz özgürlük diye bağırmamıza rağmen özgür değiliz sebebi ise başkalarına fazlası ile olan özentidir. Kararlarımız kendimize ait değil başkalarını aittir Kendi kararlarımızı bile kendimiz veremeyecek isek Tabii ki de Özgür değilzdir bir başkası tarafından Emir almamak kendi isteğimizi ile yaptığımız şeylerdir bir nevi özgürlük Ama insanların çoğu bundan muzdariptir. Güzelik kavramındaki görüşüne bayıldım. Şöyle diyor: "herhangi bir yararı yok gibidir kültürel açıdan zor olduğu da açık değildir yine de uygarlık güzellik olmaksızın yapamaz estetik bilimi güzelin duyum sandığı koşuları inceler ancak Güzelliğin doğası ve kökeni konusunda bir açıklama getirmemiştir her zaman olduğu gibi Bu başarısızlık bol miktarda içeriksiz güzel sözde örtülmüştür ne yazık ki psikanaliz de güzellik hakkında söyleyecek pek bir şey yoktur kesin olduğu söylenebilecek tek şey güzelliğin cinsel Duygu alanından türediğidir." Muhteşem bir tespit olmuş. Artık öyle bir hale gelmişiz ki çoğunun yaşamak için bir amacı yoktur. Ve zaten freud tatmin edici bir amacın bulunmadığını söylüyor din'den hariç bu da iyi tespit tek amaç tabikii dindir yani dünyadaki olan imtihanımızdıt sonuç olarak dünyaya bunun için geldi çoğu kışın aklının ucundan geçmesi bile. Eee bunun yanında bide bu dünyada ayakta kalmak için çabalamak bunun için çakışmak kimseye muhtaç olmadan zaten insan yapısı gereği muhtaç olmayı sevmez dalkavuklar hariç Ve gelelim mutluluğa bence mutlu olmak için ilk iş kimseye güvenme ,ihtiyaç duyma, sırtını yaslama ve en önemlisi kendinden bir şey anlatma böylelikle ne sırt çevirme ne arkadan bıçaklanma olur. Daima uzaklaş ruhen uzaklaş bedenen değil çünkü ölmemek için çalışmak gerekir ve bu da insan içinde olur. Okuyun Muhakkak bir şeyler kaparsınız

Uygarlığın HuzursuzluğuSigmund Freud · Metis Yayıncılık · 20203,042 okunma

·

114 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cuan DEMİR