Yüreğime belki ilk defa değil ama yine aynı yerden ağrılar girdi,öyle bir ağrı ki bu ağrıyla sürekli yüzleşiyorum.
Kara yazı gibi nereye gidersem bir parça benimle geliyor,yavrum gibi ama düşmanımdan beter. Gözlerim karanlığa bürüneli ne kadar oldu biliyor musunuz?Dünya yüzünü gördüğümden beri güneşim hep karanlıktı,hep boğuktu,nefes aldırmazdı bana.Bedenimin her bir zerresi onun esiriydi. Eskimiştim,bazen kullanılıp bazen kendi halime bırakılmış bir bez parçasından farksızdım,üzerime herkesten kalan izler vardı,her iz birbirinden kirli ve iğrençti...