“Homeros’a gelince! Sanki gözlerimin önünden bir perde kalktı. O tasvirler, semboller vb. bize şairane geliyor ama aslında son derece doğal, ama tabii insanı ürküten bir saflık ve samimiyetle çizilmiş. O en tuhaf uydurma olaylarda bile ancak tasvir edilen şeylerin yakınında hissettiğim bir doğallık var. Düşüncemi kısaca ifade etmeme izin ver: Onlar, varlığı işliyordu, biz genellikle etkiyi; onlar korkunç olanı tasvir ediyordu, biz korkunç tasvir ediyoruz; onlar hoş olanı, biz hoş ... vb. Bütün abartılar, bütün özenti, bütün sahte cazibe, bütün tumturak bundan ileri geliyor. Çünkü etki üzerinde durulunca insan onu yeterince hissettiremediğini sanıyor. Bu söylediğim, eğer yeni değilse de yeni bir vesileyle çok canlı olarak hissettim. Şimdi, bütün bu kıyıları ve dağları, körfezleri ve koyları, adaları ve yarım adaları, kayaları ve kumlu sahilleri, çalılık tepeleri, yumuşak meraları, verimli tarlaları, süslü bahçeleri, bakımlı ağaçları, asmaları, bulutlu dağları ve hep şen yaylaları, kayalıkları ve kumsalı ve hepsini saran, denizi bu çeşitliliğiyle ve dönüşümleriyle kafamda canlandırdığım zaman, işte ancak o zaman Odyssea benim için canlı bir kelime.” 
Johann Wolfgang Von Goethe
İşte budur.
Bir edebiyat dergim olsaydı bu yazıyı kesin bir inceleme olarak basardım.
Bilgi birikimini ziyan etme. Şu yazıyı okuduktan sonra Faust'u unutmak mümkün değil, çok iyi kitap demekten daha fazlası:)
Şahanesin
Teşekkür ederim Elif. İşin mimarı sensin ;)
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.