Kitabın bendeki önemi: Bu kitabı ilk okuyuşum neredeyse 3 sene öncesine tekabül ediyor. O dönem kitabı okumaya başlamadan önce kitap hakkında duyduğum şeyler, beni bu kitaba itti. Biraz da kötü bir zamanımdaydım. Değişmek için, düzelmek için, kendime gelebilmek için bir şeye ihtiyacım vardı ve ben de gördüğüm ilk yerde bu kitabı aldım. İlk okumaya başladığımda, daha kitabın ilk sayfalarındayken bile içimi daraltan ama aynı zamanda içimdeki kötü hisleri alan değişik hisler hissettim. Net bir his değildi bu. Tarifi zor. Okudukça hem durmak hem de daha derinine inmek istedim kitabın. Çünkü okuduğum her sayfa bende çok şeyi değiştiriyordu. İlerledikçe hem bir şeylerden arındığımı hem de bir karanlığa düştüğümü hissettim. Ama bu karanlık bana huzur veriyordu. İçimde biriktirdiğim ne kadar cümle varsa bu kitapta duyuyordum. O dönem hissettiğim bütün hisleri bu kitap da bana sunuyordu. Klişe bir deyimle: Kitapta kendimi buluyordum. Daha doğrusu kitap ilerledikçe ben, yeni bir ben buluyordum. Kitap bana yeni bir karakter sundu. Ben de aslında iradesizce bu karaktere uymaya ve zamanla bu karakteri sevmeye başladım. Bu kitap beni çok değiştirmişti. İstediğim o değişimi bu kitapta bulmuştum. Okudum, bitirdim ve dedim ki: Yine böyle olduğum bir dönemde: her şeyden bıktığım, yorulduğum, boşlukta hissettiğim, tutunacak dal aradığım, yine bir şeylerin değişmesi gerektiğini hissettiğim bir zamanda bu kitabı okuyacağım. Bu kitaba kendimden daha çok güveniyordum ve biliyordum ki bu kitap bana çok fazla insandan daha iyi geliyor...Ve yine güvenimin hiç de yersiz olmadığını gördüm. 10 gün önce yine başladım ve dedim ki "Bu sefer yavaş yavaş, hissede hissede, yaşaya yaşaya okuyacağım." Öyle de yaptım. 10 gün öncesine göre kendimi daha iyi hissediyorum, her ne kadar kitabın cümleleri iç bunaltıcı gibi dursa da... Bu kitap benim en büyük gücüm! Gelelim bu kitabın size katacaklarına: Size alışılmışın dışında bir anlatım biçimiyle gelecek Oğuz Atay. Ki o zaten her zaman alışılmışın dışında eserler bırakmıştır. Bunu, onun 7 kitabını da okumuş bir okur olarak söylüyorum. Tutunamayanları 3 kez ve bu kitabı da 2 kez okudum. O yüzden söyleyebilirim ki: Oğuz Atay bu işin en iyisidir. Tehlikeli Oyunlar, Hikmet adlı bir oyun yazarımızın hikayesini anlatıyor. Hikmetimiz, insanların doğru kabul ettiği çok şeye karşı çıkmayı seven, ezberleri bozan bir adam. Bu karşı çıkışı öyle coşkun yapıyor ki kitabı okurken kahkaha atasınız gelir. "Dur, Hikmet!" dediğim oluyordu çok zaman. Siz de bunu isteyeceksiniz. Onun hızına yetişemediğiniz zamanlar olacak. Hikmetimizin en sadık dostu Emekli Albay Hüsamettin Tambay, bütün aksiliğine, çekilmezliğine rağmen Hikmeti kitap boyunca hiç yalnız bırakmıyor. Onun gölgesi gibi... Hikmet kimseye söyleyemediklerini ona anlatır, onun başını ağrıtır. Fakat albayım, onu düzeltmeye çalışmaktan bıkmaz. Her ne kadar düzeltemeyecek olsa da, uğraşır durur... Hikmetimizin sevdiği kadın Bilge ve eşi Sevgi ile olan diyalogları da yine kitabın en okunulası bölümleri oluyor. Hikmetimizin Bilge'ye olan sevgisi de yine bütün ezberleri bozan kelimelerle bu kitapta size doyumsuz zevk yaşatacak. Kitap hakkında daha çok şey yazabilirim fakat gerek görmüyorum. Zaten bu kitaptan attığım alıntıları okusanız okuma isteğiniz çok artacaktır. Ben incelememde kitapla alakalı bilgi vermekten ziyade size yaşatacağı hisleri söyledim. Ve biliyorum ki bu yeterli olacaktır. O halde incelememi yine size güzel hissettireceğini düşündüğüm bir alıntıyla bitiriyorum: "Bu düzmece oyun sona ermeli. Kendi benliğimizi bulmalıyız. Yalvarıp yakarmaktan vazgeçmeliyiz. Rüyalarımızı gerçekleştirmeye çalışmamalıyız. Gerçekleri rüya yapmalıyız. Çelişkisiz, dikensiz ve düzgün rüyalarımızı yaşamalıyız. Sözümüzün eri olmalıyız: Kırılacak kafaları kırmalıyız. Bize acınmadığı için acımamalıyız. Dünyada çok yalan var albayım. Dünyaya katılmaya devam edersek bu yalanlardan kurtulamayız..."

Tehlikeli OyunlarOğuz Atay · İletişim Yayıncılık · 202231,4bin okunma

·

33 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yasin Duman