Bugün kaç kişi bu kitabı okuyabilir, anlayabilir, yorumlayabilir bilmiyorum. Sayısı pek çok degildir herhalde. Betimlemelerle dolu, her sayfasında altı çizilecek şahane cümleler, paragraflar olan, zengin bir kitap. Peyami Safa, Sabahattin Ali gibi büyük yazarların kalemindeki ince işçiliğe benzetsem de Ahmet Hamdi'yi anlamak daha zor. Kalemi daha ağır, zihin yoruyor. Onun bu hayranlık verici üslubunu bir kenara bırakıp kitabın konusuna gelecek olursak ki bu ipuçları içerecek, kitabı bitirmediyseniz okumayın. Olaylar bana çok mantıklı gelmedi. Suad'ın yazdığı aşk mektubu neden Nuran'ı da Mümtaz'ı da o kadar sarstı anlam veremedim mesela. Kafama bir türlü yatmadı. Suad karakterinin kitapta işgal ettiği yeri fazla buldum. Evli barklı bir adam, biriyle evlenmek üzere olan bir kadına tutkuyla aşık. Gerçekten bunun anlayışla karşılanacak bir tarafımı var ki kitabın bütün gidişatını etkiledi. Nuran'ın evlenmeye bir türlü yanaşmamasını, Mümtaz'ın onu ikna edecek bir şey yapamayışını da anlamlandıramadım. Ortada gerçekten büyük bir engel yoktu çünkü. Nuran'ın kızı öz babasına çok düşkün olsa da çocuktur sonuçta, bir şekilde gönlü yapılır, bu durum aşılırdı. Ya da Suad'ın ne önemi vardı ki? Mümtaz Nuran'ı sayfalarca betimleyecek kadar çok seviyordu madem karşısına çıkan bu küçük engellerle hiç savaşamayacak kadar tembel miydi? Bir de finalde belirsizlik kalsın istemezdim. Kime ne oldu daha net öğrenmek isterdim. En başta da dediğim gibi sanırım çoğumuzu aşan bir kitap. Ahmet Hamdi okumadan önce buna hazır mıyım, yapabilir miyim diye iki kere düşünmek gerek.

HuzurAhmet Hamdi Tanpınar · Dergah Yayınları · 201916,3bin okunma

·

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.