Piç.. Ne ağır kelime değil mi ? Birinin size bu kelimeyi yöneltmesiyle tahmin edebileceğiniz ve edemeyeceğiniz birçok sonuca gebe. Şimdi hayal edin. 4 adam.. Hayatının baharı diye niteleyebileceğimiz yaşlarda kendini piç etmiş. Ne kadar doğru olur bu ? Kimse kendini piç etmez bu hayatta. Hayatın kendisi öyledir. Size başka şans tanımaz kimi zaman değil, çoğu zaman. Ya ayak uydurursun yada o çarkın dişlileri arasında ezilip kaybolursun. Hepimiz aşina değil miyiz buna ? Hiçbir şey önemli değildi ellerinde yudumlayacakları herhangi bir içki olduktan sonra. Yanlarında kim olduğu, kimin onları sevdiği, kimin nefret ettiği. Tek bir şeydi önemli olan ve o asla hayatta kalmak değildi. Bir yaşamı sürdürmüyor, sürüklüyorlardı ardı sıra. Ve geçen tek şey zaman değildi, içlerindeki masumiyet ve insaniyet kırıntıları da geçip gidiyordu. Geçip giderken onlara el sallayacak kadar umursamazlardı onlar." Belki de hayat gerçekten umursanmayacak kadar rezildir" diyor insan içinden istemsizce, onlara her baktığında. Gelelim şahsi yorumuma. Her birinin hayatını bir nebze daha tanımak isterdim. Zira sonucu gördüğünüzde sebeplerdir aklınıza takılan. Oysa benim şuan bu 4 karakter için söyleyebileceğim tek şey " Hayat.." olur. Hayatın ne getirdiğini değil ne götürdüğüne aşina oluyoruz roman akıp giderken. Hakan Günday'ı abartı diyebileceğiniz kadar çok severek okuyan ben bu kitabı bitirmekte güçlük çektim. Fakat bu pandemi etkisi de olabilir. Dünya bu kadar karanlıkken biraz daha kararması hoşuma gitmemis olabilir. Yine de Günday, dünyanın kötülüklerini yüzümüze bir tokat gibi çarptığı için yeri ayrı. Arada bir silkelenip gerçek dünyaya dönmemiz gerek zira. En başa dönecek olursak, kimse kendini piç etmez bu hayatta. Olsa olsa hiçtir o.

PiçHakan Günday · Doğan Kitap · 20199,6bin okunma

··1 alıntı·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Habibe