Davut yorumladı.
Çarşambaydı. Ya da cumartesi. Hatırlamıyorum. Kıştı ama. Kirpiklerim üşüyordu.
Asansörde karşılaştık onunla. Daha doğrusu, son anda kendini içeri attı aceleyle. Başka bir numaraya basmadı. Aynı kata çıkıyorduk demek ki. Kızıldı saçları. Toz gibi uçuşuyordu. Biraz ürkek, çekildi bir köşeye. Dokunsan kanatları dağılıverecek bir kelebeği
··
630 görüntüleme
Bir ben vardır bende
Benden içeri
<Yunus Emre>
Çoğu davranışımda, konuşmamda, duygumda hangisi “ben” bu yaptıklarımın, hangisi bana ait ya da ben istediğim için diye sorgularım. Sorguladıkça okurum. Okudukça görürüm ki, neredeyse hiçbiri ben değil bunların. Başkaları onların çoğu. Annem istedi diye annem, babam istedi diye babam, öğretmenim için kimi, kimi patronum müdürüm. Kimi arkadaşım üzülmesin diye, kimi eşim beğensin diye. Kimini kurallar koymuş kimini toplum benimsemiş. Kimilerinin içine karışmış gitmiş bir “ben”. Sonra da bu ben değilim diye kaçıp gitmiş içeri. Benden de içeri
Sorgulatan ve hatırlatan bir yazı olmuş. Kaleminize sağlık
Aslında 'ben'imizin bütün dış etkenlerden bağımsız oluşabilmesi imkansız diye düşünüyorum. Ama özünde her zaman kendimiz oturabilmeliyiz. Başkalarına fazla yetki vermek bizi yetkisiz kılıyor. Sonra da bu ben değilim deyip duruyoruz.
Teşekkür ederim, güzel yorumunuz için. :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.