Liliyar bir yorumu yanıtladı.
Çarşambaydı. Ya da cumartesi. Hatırlamıyorum. Kıştı ama. Kirpiklerim üşüyordu.
Asansörde karşılaştık onunla. Daha doğrusu, son anda kendini içeri attı aceleyle. Başka bir numaraya basmadı. Aynı kata çıkıyorduk demek ki. Kızıldı saçları. Toz gibi uçuşuyordu. Biraz ürkek, çekildi bir köşeye. Dokunsan kanatları dağılıverecek bir kelebeği
··
624 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Bir ben vardır bende
Benden içeri
<Yunus Emre>
Çoğu davranışımda, konuşmamda, duygumda hangisi “ben” bu yaptıklarımın, hangisi bana ait ya da ben istediğim için diye sorgularım. Sorguladıkça okurum. Okudukça görürüm ki, neredeyse hiçbiri ben değil bunların. Başkaları onların çoğu. Annem istedi diye annem, babam istedi diye babam, öğretmenim için kimi, kimi patronum müdürüm. Kimi arkadaşım üzülmesin diye, kimi eşim beğensin diye. Kimini kurallar koymuş kimini toplum benimsemiş. Kimilerinin içine karışmış gitmiş bir “ben”. Sonra da bu ben değilim diye kaçıp gitmiş içeri. Benden de içeri
Sorgulatan ve hatırlatan bir yazı olmuş. Kaleminize sağlık
Aslında 'ben'imizin bütün dış etkenlerden bağımsız oluşabilmesi imkansız diye düşünüyorum. Ama özünde her zaman kendimiz oturabilmeliyiz. Başkalarına fazla yetki vermek bizi yetkisiz kılıyor. Sonra da bu ben değilim deyip duruyoruz.
Teşekkür ederim, güzel yorumunuz için. :)
Demiştik. (Tek kelimeden oluşan bu cümleye birçok ifade ekleyebiliriz ama hiçbir şey demeden yazdığın bu güzel metin için "Daha önce biz bunu dedik" diyoruz. İmza Biz (Benden Sesler Korosu)
Biz bazı şeyleri dememiş gibi diyoruz. Teşekkür ederim. :)
1 sonraki yanıtı göster
Ne kadar güzel olmuş Liliyar... Yüreğine sağlık. 🌸♥️
Ne güzel bir hikayeydi! 'ben'ler ve çatışmaları çok ilgi duyduğum bir konu, siz de çok güzel yazmışsınız başladığım gibi hikayenin sonunda buldum kendimi, söylemeden geçmek istemedim. Kaleminize sağlık :)
Çok teşekkür ederim. Konu olarak hepimizi cezbediyor, 'ben' sonuçta. Mutlu oldum beğendiğiniz için ve güzel yorumunuz için. 🌸
İsyan edilir önce boşluklara, yaşanmışlıklara, insanın kendini yetersiz bulmasıyla devam eder, acıtır... Ardından kanıksama gelir. Kanıksama ile biter her şey...
Hikayen bana bunları hissettirdi. Yüreğine sağlık canım. 💕
Anlatmaya çalıştığım her şeyi birebir yakalamışsın. :)) Bu benim için çok özel.
Çok teşekkür ederim canım. ❤❤
Özlemişim öykülerinizi, kurgu da, akış da çok iyiydi, daha sayfalarca sürebilirdi. :)
Bana Tania Font'un heykellerini anımsattı:
i.hizliresim.com/UImvWs.jpg
i.hizliresim.com/QCpxk4.jpg
i.hizliresim.com/LQB1Oi.jpg
i.hizliresim.com/GYHRUg.jpg
Yıkıntıların atardamarı, ölümden söz eden şiirler gibiyiz...
"Umutsuz bir rastlantı için sonsuzluğa yolculuk ettim." diyor ya yazar...
İnsan ruhunun sonsuz aynasında görünen bir ışık vardır belki Liliyar...
Kalbinize hürmetle...
Heykeller çok anlamlı, çok etkileyici.. Yıkıntıların içerisinde sakladıklarımızı hatırlattı bana.
Çok mutlu oldum beğendiğiniz için. Fikirleriniz çok kıymetli. Sevgiyle...
2 sonraki yanıtı göster
Etkileyici bir "Bir Umuttur Yaşamak" hikayesi. Yüreğine sağlık 👍👏
Çok hoşuma gitti bu hikâye, ellerinize sağlık. :')
Tüm benlerden vazgeçmek...Büyük, çok büyük bir şey. Yok olmakla yeniden doğmak arasındaki fark kadar büyük yada ince... hatırlamıyorum.
Ellerine sağlık canım 💗💗
Ben de hatırlamıyorum. :))
Teşekkür ederim canım. 💝(sana özel)
Devamı gelecek diye hissettim bi an . Yüreğine kalemine sağlık olsun ..
Gelebilir belki devamı. Teşekkür ederim :)
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.