Saçları okşanmadan göçüp giden kadınlar bilirim...
Elleri nasırlı..
Yürekleri yaralı..
Koca kadın olmuş..
Eş olmuş..
Ana olmuş..
Lakin içindeki çocuğu büyütememiş..
Hüzünlerine sarılıp
Göz yaşlarını yoldaş sayıp
Uykuya dalan
Onca kalabalıkta sevgi yüzü görmeden yaşayan ..
Ama fedakarca sevgi dağıtan...
Cefasını çekip sefasını ahirete bırakmış kadınlar...
Sevmiş...
Sevilmemiş..
Sevilememiş kadınlar..
Derdini imtihanı bilmiş ..
İsyan etmeden Rabbime yakaran kadınlar..
Yaşama hevesi yokken..
Evlatları için Hayata dört elle sarılan..
Yada sarılmak zorunda kalan..
Gözleri nemli derin ve anlamlı bakışları ..
Ah o kadınlar yürekleri yaralı ...
Cennet kokulu Analar..
~Alıntı~