Hâris el- Muhâsibî’ye ihlâsın kaynağı sorulmuş ve o şöyle cevap vermiştir: “İhlâsın kaynağı, amelden önce (inanç ve ibadetlerle ilgili) verilen sözlerden dolayı (insanın kalbinde) oluşan istek ve korku durumudur. Amel için oluşan istek ve korku durumu onu heyecanlandırdığı zaman, afete maruz kalır ve bunu kalbiyle defeder, o anda onu kerih görür.” “Bu konuda bize bir misal verir misin?” denildiğine Hâris el-; Muhâsibî: “Evet” diyerek sözüne şöyle devam etmiştir: Ağacın kökleri kuruduğunda budağından kesilir, dalları güzel olmaz, yaprakları kurur, ondan faydalanılmaz ve değeri de gider.
Sayfa 100
·
4 görüntüleme
Ağacın kökleri (büyüyüp) ağaçlık orman hâline geldiğinde, (bu durum) bakanların bakışını eksik kılar (her tarafı kaplar, bakışa engel olur), ağacın budakları çoğalır, suyu (ağacın her tarafına) gider. Böylece dalları artar, yaprakları yeşerir, meyveleri güzel olur ve sahibi de onun meyvelerini toplar. Sâlih amel de böyledir. Çünkü sâlih amelin kökleri mahlukâta gizli olan kalptedir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.