Gönderi

Birlikte okunup düşünülebilecek bir alıntı: “Yaşamak, çok nadir rastlanan bir şeydir. Çoğu insan sadece var olur." (

Oscar Wilde ) .

Birlikte okunabilecek bir alıntı/m: #212124120 .

Bu köylülerin hali aklıma bir şarkı sözünü getirdi: “Geçen zaman acımasız Yıllar geçti hatırasız Bir ateşim ben dumansız Dinle… Bir ışık yak bekliyorum Karanlığa esir miyim Artık isyan ediyorum Dinle” Ve de; “Yıllanmış bir eşyayım saklıyım dolaplarda Toz tutmuş sararmışım çıkar beni odalara Bir gülüşün nefes, bir bakışın yüzüme güneş Bırakma beni bu karanlıkta.” Hele de karanlık, kendi karanlığın ise ve kendini eylemsizlikler ya da boş eylemler içerisine hapsetmişsen… Acılarla, kayıplarla vs dolu, hatırasız yıllar… Allah (şanı en yüce) uzak eylesin bizden, böylesi hallerin içinde de sözünü etmeye değmeyecek kadar çok koymasın. .

Birlikte okunabilecek alıntılar/ım: #135864449 #168323625 .

Dürten, uyandıran sözler ama bu sözleri söyleyenin muhataplarından aldığı ilk tepki “Kim bu delâ?” oldu 🙂🙃 (dela: deli )

Burada tasvir edilen insanların tek sorunu atalet değil. Hayatlarının sorumluluğunu tamamen bir başkasına (köyün din/cami görevlisi olan imama) bırakmış durumdalar. Roman gerçeği içerisinde de korkunç bir durum içerisindeler. Bu sözler de köylerine yeni gelen birinin onlara hitaben sözleri.

Bu köyde Tanrı, insanın/halkın ruhunda ölmüş gibi. Kurtarıcı olarak da bilimi temsil eden biri geliyor köye.

Beyaz Zambaklar Ülkesinde kitabında ise dini yeniden tanımlayıp din-bilim bir arada halkı ayağa kaldırmışlardı. İç Sayfa: #81926790 İç Sayfa: #82745148