Selcan Aydın
"Insan nasıl gidebiliyor, hiç bilmiyorum. Ben hiç gitmedim. Hep bekledim, hep bir yolu vardı benim için düzeltmenin. Metreler öteden bile görülen sahte bahaneler üretemezdim ya da susup hiçbir şey olmamış gibi terk edemezdim kimseyi. Öleceğini bile bile dibine kadar yaşamayı seçmekti benimki. Iyileştirmeye giderdim, sakinleştirmeye giderdim. Ama bırakıp gidemezdim hiç. Huyum değildi. Onunla gittiğim her yerin önünden geçtim tek tek. Bir baktım, bin doldu gözlerim her defasında. Bir sustum, bin isyan duydum hücrelerimde. Bir gittiyse, bin bölündüm saçıldım etrafa. Şimdi nasıl toplarım hepsini tek tek, nasıl tamamlanırım tek başıma hiç bilmiyorum..."
.
.
Sayfa 15Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.