Günlük üstüne günlük yazmaktan da yoruldum artık.Yoruldum dünyayı tanımaktan.Şarkılarda bıktı bendeki yastan.Hiçbir beklentim yok,hiç kimseden..Gözümdeki yaş kurudu,dilim yoruldu.Zaten anlayan da olmadı dinleyen de.Sizi dinleyenler var mı bilmiyorum varsa çok şanslısınız.Anlamasa da anlamaya çalışanlar var mı hayatınızda? Nasıl bir his bilmiyorum..Sizin için çabalayan,bir paçavra gibi fırlatmayan insanlara sahip misiniz mesela? Hayal kırıklığına uğratmayan,güveninizi kırmayan..O kadar önemsizmişim ki gönlümün alınmasına bile gerek duyulmadı.Hep kendi içimde akladım küstüklerimi..Dalga geçildi hep benimle sanırım,basit görüldüm muhtemelen..Yüzümdeki buruk gülümsemeyi artık silemiyorum..Ölsem bile gözüm arkada kalmayacak,kurtuluş sanacağım..Komik,trajikomik..