İnsan sevince sonsuz sevmeli, sınırsız olmalı aşk denen meret. Hesaplara yer vermemeli yaşadığı sevdada. Çıkarı olmamalı insan birini severken, karşılık beklememeli sevdiği kalpten. Kendince sevmelisin, zarar vermeden, yormadan, üzmeye kıyamamak olmalı ilk hedef, devamında koşulsuz sevmeyi öğrenmek gerek. Güldürmeyi sevmelisin, gülüşünde görmelisin sevilmek ne demek. Özlemler girmeli araya, aşkını bitirmek için değil, her geçen gece de daha bir bağlanman için hasret çekerek. Adını sevmelisin mesela, her çıkışında ağzından mutluluk dolmalı dudaklarına, kıvrılmalı dudak kenarların öyle içtendir adını sevmek. Bakışında bir dünya bulmalısın, sadece sana ait, senin bütün eksikleri tamamlamalı o bakıştaki dünya başka yöne bakmak mı haşa!!! Sözleri gün içinde dolanmalı beyinin de, aklımdan çıkmamalı yaptığın her işte. Sevdayla yatmalı, aşkla kalkmalısın böylece. Her anında yanında bilmek gerek bence, kurduğu cümlelere tutunmalısın yanında olmadığı zamanlarda.
Gündüzlerinde yol arkadaşın, gecelerinde ışığın olmalı ve sen gecelerini ona adamalısın var olduğu sürece. Eğer biterse, yitip giderse sen yine de pes etme. Sevmek için onun da seni sevmesi değil ki mesele…
Eksik kalırsa bir yanın yokluğunda, parça parça dökülürse ruhun avuçlarından, anılarına sarılmasın o anda. Eksilen parçalarını anılarında tamamlamak düşer ondan sonra payına. Dokunduğu yerler acır ya yokluğunda, sökülür yüreğin yerinden, bir yumruk oturur boğazına, gözlerinde buğular oluşur sonra, sakın kalma o modda!
Dön geriye bak yaşadığın mutluluklara, ışık olsun yoluna. Umut olsun yokluğunu da sevebilmek uğruna…
kitapanaliz.net/wp-content/uplo...
··
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.