"Düşünmekten yorulur mu insan? Benim her bir yanım sızlıyor bu yorgunluktan."
Sahi aşk neydi? Bir tarifi var mıydı? Tarif edilebilir miydi? Yahut da bir kalıba sokulabilir miydi? Amacı neydi? Sebebi neydi? Dünyadaki her şeyin bir varoluş sebebi varken ask duygusu sebepsiz değildi ya?
Bir kadın için başını sevdiği adamın omzuna koymak demek, bütün dünyaya meydan okuyacak gücü kendinde bulmak demekti. İşte ben bu sebeple kendimi güçsüz hisseder olmuştum.
Hani yalnızlık Allah'a mahsustu ya, ben en çok o anlarda yalnız olduğumu hissediyor ve hüzünleniyordum.
Kafam da hayatım gibi darmadağındı.
Zira ateş düştüğü yeri yakmaz mıydı?
Geldiler yurt ettiler, gittiler dert ettiler…
Allah’ım sana sığındım…
Hiçbir şey söyleyemedim...
Yüreğim şefkat denizinde sonsuz bir liman.
Gitme! Ne olur gitme...
Hayır gidemezsin! Böyle gidemezsin!