Dünya bir handı, bense bir yolcu... Geldim, birkaç gün konakladım ve şimdi de gidiyorum.
Hayat yolculuğuna çıktığın eşin başlarda sadece eşin iken yıllar geçtikçe her şey, herkes olabiliyormuş. Ve o zaman öyle bir zaman ki sona yalnız yürünmüyormuş.
Geçmişte üzüldüğü şeyler için kendine kızabiliyor. Uzun muhasebeler kurabiliyor yüreğinde.
Yaşlılık zor zanaatmış vesselam... İnsan ya teslim olup sessizce sırasını bekliyor ya da geçmişe bakıp keşkeler ile kendini yiyip bitiriyor.
Hayatın ne kadar kısa, dünyanın ne kadar değersiz olduğunu insan yaşlanınca daha iyi anlıyor. Elin tutmaz, gözün görmez olduğunda ise ölüm tuhaf şekilde güzel geliyor insana.
Zaman geçip giderken sadece saçlarıma kar yağdırmamış aynı zamanda yüzümü de eskitmişti. Yüzümün her bir yanı kırışıklıklarla dolmuş, her biri geçmişten olup çehreme konmuştu.