İnsanı yalnızlaştırıp sadece kendi kaynaklarından beslemeye başlayan bir yaşam, zamanla sıradan toplumsal bağlarını ve dayanak noktalarını yitirir; zorunlu uyaranların dışında alışılmış her tür besinden mahrum kalan benlik isyan eder ve yalnızlık, insanın kendisine kin beslemesine sebep olan bir tür asabiyete evrilir.
Sayfa 31Kitabı okudu
...değerlerini ancak onları yitirmek üzereyken anladığı her şey tepesine yıkılacak olan dünyaya aitti.
Sayfa 26Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Heyecanla benliğini dalga dalga sardı; kalbi buz tutmuş her insan gibi o da kendisini yakmadan tutkunun ateşiyle ısınmaktan keyif alıyordu.
Sayfa 20Kitabı okudu
...fakat her biri ahlakın demir parmaklıkları ardındaki göz alıcı yabani yaratıklardı.
Sayfa 18Kitabı okudu
Fakat sakin bir hava da fırtına kopmuşçasına rahatsızlık verebilir; huzurla sarmalanmış bir mutluluk dipsiz bir mutsuzluktan daha beter olabilirdi. Sürekli saadet, umutsuzlukla doyumsuzluğun el ele tutuştuğu dipsiz bir kuyudan daha tehlikeli bir hâl alıp tokluğu açlıktan daha kışkırtıcı kılabilirdi.
Sayfa 15Kitabı okudu
Hayat ancak bir kere oynanan bir kumardır
Sayfa 155Kitabı okudu
Her şey içinde boğmaya mecbur olmak diri diri mezara kapanmaktan başka nedir?
Sayfa 155Kitabı okudu
İnsanlara karşı duyduğum şüphe, kin derecesine çıktı. Bana yaklaşmak isteyenlerden kaçtım. Kendime en yakın bulduğum veya bulacağımı zannettiğim insanlardan en çok korkuyordum.
Sayfa 143Kitabı okudu
Seni seviyorum...Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum...
Sayfa 132Kitabı okudu
Mevcut olmayan bir şeye malik olalım derken mevcut olanları kaybettik...
Sayfa 116Kitabı okudu
Hoş tutulan bir oyuncak olmak, onlara insan olmaktan daha kolay ve cazip geliyordu.
Sayfa 93Kitabı okudu