"Nazım’ın sevmeleri gibi sevmek seni… Sen, severken bencil sevgili, bencilce sevmeyi bilmeyen bir yürekte, hazanı baharı çeviren aşksın.
Mevsimlerim karışıyor, bildiklerim siliniyor, aynadan göçüp gidiyor benliğim. Sen aşk içinde körebe oynadığım bir günde kuvvetini yitirmiş kollarımın arasına düşüverdin. Aşkça yaşamak için beni yeniden kuvvetlendirdin. İkimiz de yakalandık aşka. İkimiz de mağlup ve ikimiz de galip.
Yasemin, begonvil süslü beyaz evimin maviye bakan penceresi, seni sevdiğimi itiraf ediyorum. Hayatının hayatıma eklenmesini dilemeye utanıyorum aşk küsecek diye. Biliyorum ki senin adına Tanrı'dan bir şey dilemek bencilce sevmeleri taşıyacak yüreğime ve ben insan kusuru ile bu aşkı lekelemek istemiyorum…”
Sayfa 72
Çoğu büyük adam, hanımefendi oldu şimdilerde ama bir Cemal Süreyya olamadılar. Anasızlığımdan doğdu o Cemal Süreyya. Bunu hiç anlamadılar. Unutulmazlar arasında, sonsuzlukta yaşayan Cemal Süreyya oldum ben. Onlara da tek bir diyeceğim var: İnsan olarak geldiniz bu dünyaya, insan olarak yaşayın çünkü; “Hayat kısa, kuşlar uçuyor...”
Sayfa 21
“Verandaya çıkıyorum ve hissediyorum parmaklarımla gergin cildini gecenin.
Kimse takdim etmeyecek beni güneşe...
Kimse götürmeyecek beni kırlangıçlar şölenine.
Uçmayı hayal eden kuş ölmek üzere.”
Sayfa 157
Okur Takip Önerileri
Mutlu sonla biten hikayelerin aşkın bitmiş hali olduğunu savunur Cemal Süreyya. Kısacası kavuşmak aşkı değiştirir inancındadır. Aşık olanlar kavuşunca karı koca olur; evlilik, sorumluluklar ile birlikte aşkı yok saymaya başlar ve ellerinde kaldıysa sevgi ile idare eder, saygıyla bir arada yaşıyabilirler düşüncesini savunur. Sevgi oluşmadıysa saygı imkansızdır onun için. Saygı yoksa tahammül ve fedakarlık da mümkün olamayacağı için ona göre ortada sürdürülebilir bir ilişki kalmaz inancındadır.
Sayfa 17