Güç

Anne, her şeydir bizim için kederli günlerimizin tesellisidir o ;sıkıntılı günlerimizin umudu ve kendimizi zayıf hissettiğiniz anlarda yanımızda hissettiğimiz güç...

Islam, merhamet dinidir. Öte yandan, Müslümanların durumu
da ortadadır. Tam da şu soruda olduğu gibi: "İslam güzel de, Müslümanlar bunun neresinde?"
Maalesef, yakıcı ve yıkıcı bir vicdan tutulması yaşıyoruz. Ahlak
buhranı. Acımasızlık. Umursamazlık. Parçalanmışlık. Ayrıca, zayıflığımızdan güç ve yüz bulanlar.
Televizyonlardan görüntüler, gazetelerden ve haber sitelerinden fotoğraflar yağıyor.
Arakan'dan bir fotoğraf: Anne-babası şehit edilmiş çocukların
ellerini bağlamış ve açlığa mahkûm etmişler. Issız bir yer. Çocuklar çaresiz. Korkuyor ve ağlıyorlar. Şimdi, kim bilir neredeler, ne
haldeler? Hayattalar mı? Bilmiyoruz.
Suriye'den bir fotoğraf: Küçük kız, donarak can vermiş kardeşini karton kutuda taşıyor. Buna benzer yüzlerce fotoğraf var. Bazen bir annenin, babanın kucağında, bazen bir hastane odasında.
Kimi donarak, kimi vurularak, parçalanarak bu dünyadan ayrılmış.
Acı, büyük. Fotoğraflara, beş çocuk babası olarak bakıyorum. Acı,
daha da büyüyor.
Salih Zengin, yıllar evvel yazdığı bir şiirde, 'atlar fotoğrafta da
yürür' demişti. Bu çocuklar, fotoğrafta da yaşıyorlar. Yüzlerindeki o ifade, gözleri, dudakları. Küçük bedenleri. Masumiyetleri. Belki
de, sevdiklerini üzmüş olmanın mahcubiyeti. Anlatılamıyor işte.

İnsan, üretmeden tüketen tek yaratıktır. Süt vermez,yumurta yumurtlamak,sabani çekecek güç yoktur,tavşan yakalayacak kadar hızlı kosamaz. Gene de , tüm hayvanlarin efendisidir.

İnsanın gelişimi esnasında iki seçenek vardır: Sevgi ve
güç. Çoğu kültürün temelinde yatan güç, otorite ideolojisini yansıtan bir kendilik oluşturur.

Ölüm güç bir şeydir. Ölümün son iyiliği, bir daha ölümün olmamasıdır...