Dilgeş
Sen merdüm ben merdümgiriz
Ez can û dil didim ama sen âsûde yoluna baş koymuşsun
Benim pejmürde halime kör ve sağırsın
Bendeki sen ebediyen muazzez kalacak ki ben razı olmuşum mihnet'e
Sana ben meftun ve şimdi kalabalıklar içinde mazrup bir halde dolanıyorum
Hayalimdeki gülüşlerinle dikey kalmaya gayret ediyorum
Her gece kendi karanlığımda mastor halimle ağlamaklıyım
Seni hep lepiska saçlarınla hayal ediyorum
Senin gözünde kubat olabilirim amenna
Mastor olmama rağmen sana her zaman kompliman yapmaktan zevk duydum
Sana cennet gibi bakmama rağmen sen beni hep bir kemter olarak gördün
Olsun
Sen hep yaşa her sensizliğin karanlığında biraz daha çürüyor bedenim
Biraz daha acı çekiyor ruhum
Biraz daha sızlıyor kemiklerim
Ve
Şuan sabahın 5'i jülide halimle tükeniyor nefesim
Aciya seni sarmak, kederlenip aglamak. Ölüme ramak kala adini anmak, dudaklarimin arasindan yavas yavas dökülmen.
Söylesene Zahmin!
Yasarken, nefes almak neden bu kadar zor? Acinin arkasindaki hazza ulastim ben, yola düsmüs bitap yüregim, zamansiz gelen ayriliga yenilmisken, sen hala mi görmezsin!
Misralarin, dizelerin onlari birak