Ruhumuz bazen hayatımızın bir yerlerinde takılır kalır.
Ölmek üzere olan insanlar en çok yaptıklarından değil, yapamadıklarından dolayı pişmanlık duyuyorlarmış.
Kimse aynı kalamıyor zaten. Zamanla hepimiz başkalaşıyoruz.
Hayat, okullarda öğrenilmiyor. Hayatı bize, raflarda dizi dizi duran kitaplar ama daha çok da hayatın kendisi öğretiyor.
"Erkek milletinin birbirinden hiç farkı yokmuş."
"Böyle şeyler hiç gelmiyordu
aklıma. Ben mi çok aptalım, yoksa hayat mı çok zalim, bilemedim..."
"Bir çocuk dünyaya geliyor, kaderi daha o dünyaya gelmeden yazılıyor."
"Bir de hepsi dindar geçinir. Erkekler camiden çıkmaz. Camiden çıkmayan o herifler, yaşlısı genci, tek tek bizim haneye uğramadan edemezlerdi."
"Ancak biliyorum ki, ıstıraplar en çok da anlayışın, hoşgörünün olduğu yerde azalır."
Biliyor musunuz, kötüysen, kötülük yapmak kolaydır.
Sayfa 109
Geçmiş geçip gitmiş bir şey değildir. Geçmiş şimdiki zamanın içinde yaşar.
“Bazı şeyler öyle içimize işler ki, yıllar geçer ama onların bizde bıraktığı izler geçmez…”
Hayatın Hayat'a yapmadığı kalmadı.