KİMSESİZLER MATEMİ 3 #kitapyorumu
“Sen gözlerimi kamaştıran tüm ışığın kaynağısın Mila. Gündüz güneş, gece aysın. Bir yer aydınlıksa seni arıyorum, karanlıksa orada olmadığını biliyorum."
Çok severek okuduğum bir serinin daha sonuna geldik. Serinin en kalın kitabıydı ve en aşk dolu. En baştan beri can attığımız tüm sahneler vardı. Canım naif çiftimi okumalara doyamadım. Yine sıcacık hissettirdiler. Acılar gün yüzüne çıkıyor, çatışmalar oluyor ama her daim birbirlerinde huzuru buluyorlar. Onları bu mutlu sonla okumak paha biçilmezdi.
Bu seride yan karakterleri de bir başka seviyorum. Mila'nın kardeşi Leo oldukça yoğun bir şekilde var final kitabında. Ve her sahnesinde beni ayrı keyiflendirdi. Özellikle Behram'dan kaptığı laflar ve özellikleriyle. Sürekli tövbe tövbe demesiyle krizlere girdiğim oldu. Kerem'im canım, hikayenin en enerjik neşe kaynağı. Hazer ile çatışmaları birbirlerine laf sokmaktan geri kalmamaları o çocuksu halleri yüzde tebessüm oluşturuyor.
Mila ve Hazer'in her şeyi birlikte aşmaları çok güzel aktarılmış. Serinin en başına dönüp oradaki hallerini bakınca karakter gelişimlerinin güzel yönde ilerleme kaydetmesi farkediliyordu. En çok hoşuma giden durumlardan biriydi. Mila'ya yaşatılan her şeyin, çocukluğunu karartan kişilerin cezalarını bulmasına ayrı sevindim.
Kalbinize dokunacak, aşklarına imreneceğiniz, yer yer hüzünlenip bazen de kahkahalara boğulacağınız romantik kurgu arayışındaysanız bu seri sizlere tavsiyemdir, kesinlikle okumalısınız.