Eskiden insanlar ne güzel günceler yazarmış. Kendi kendiyle konuşmak diye bir mesele varmış. Şimdilerde neredeyse yok böyle kalemler, günceler. Bir de saygı varmış, kimse kimsenin gizli konuşmalarına kulak kabartmazmış. Ama yaşadığımız zamanda bu mümkün mü? Bana göre kendinle konuşmak, hislerini aktarmak utanç verici bir mesele değil cesaret göstergesi ve takdir edilecek bir hareket. Ve de saygı duyulup yüceltilmeli. 'Bireyselleşme' döneminde yaşıyoruz sözde ama herkesin gözü herkeste. Güncelerde kalitenin de düştüğünü söylemeliyim. Aşklar, ikili ilişkiler, yaşanılan güzellikler... Güzelliklerin altını çizmek lazım çünkü artık sadece dert ağlanılan kağıt parçalarına döndü. Kendi kafamdaki günce profilini koruyacağım. Kağıtlar göz yaşlarımla değil bizzat benimle dolmalı!