Bakışların
kapılıp gittiğim
bir sirk cambazının havaya attığı halkalardı.
İlkbahar mimozalarının odama yayılan kokusu
kumları okşayan dalgalar
yavrusunu ağzından besleyen kırlangıçtı.
Sonra ağustos güneşi ve sağanak yağmur
istanbul havası bırakıp üzerimde bitmez kara kışlara girdi.
Yüzüme tipiler vurdu.... Üzgündü hazan...
bakışların Havada asılı yaprak gibi ışıktan bir girdaba çekildim. Ceperlerinde sen.
Kendim itmedim kendimi kahir uçurumlanna...
Zıpladığım dalları tutamadım....
Seni içimde demlemiştim... Kalbimden gülüşüme esen
beni boğan firtina Kır çiçeklerini örten kar sessiz bir yok oluştu inadına kaçtığım...
Yıkandım kırkım çıkti okundum
dua eden ellerinde
titreyen vücuttur.
Hayalin kar firtinasi sözlerin buzul yanardağın lavlan tutunduğum
Fakat ben, azmimdeki kuvvete rağmen, kendimi tutamadım.
Sakladım düşlerimi yıldızlara
Tutamadım güneşi ellerim yandı
Darmadağın yüreyim buz kesmiş
Ağlayamıyor gözlerim karanlığa gömülmüş
Kaybolmak istiyorum Gamze de
Hayallerim yetim biçare kalmış
Susuz kalmış dilim kuyularda yok
Derin mağaralarda bagirasim geliyor nefes yok
