Çok tuhaftır, fakat insanın üzülme yeteneğinin bir sınırı vardır. Belki de büyük kederler, bir taraftan insanı acıtırken, bir taraftan da duygularını uyuşturuyordu, ateş bile insanı bir sınıra dek yakar, o sınırı aşan ateş -şu beyaz ateş dedikleri- artık insanı yakmaz. İnsanın üzülme yeteneğinin sınırı aşıldı mıydı, ne eklenirse eklensin artık koymuyordu, vız geliyordu.
Anadolu sahabeleri büsbütün yarı tarih ve yarı légende (efsane), yarı değil daha çok légende (efsane) içinde karşımıza çıkmaktadırlar. Nerede tarih ve nerede efsane başlar ve biter, bu meçhüldür.
