Büyük bir mağaramız olsun bizim de.
Bu şehre, bu karmaşaya, bu merhametsizliğe, bu gürültüye ayak uyduramayanların sığınabileceği bir mağaramız olsun..
Tarık Tufan
Türkülerin değişir, enstrümanın değişir, kelimelerin değişir, sesinin ahengi değişir lâkin kalbinin ritmi değişmez..
Ey gönüllerin sahibi! sırrımızı kalbimize muhkem et..
İnsan kırıldıkça azalır.
Sözü azalır, gülüşü azalır, hevesi azalır...Göğe bakışı bile azalır insanın
Okur Takip Önerileri
Aklın düşünmesi ve kalbin hissetmesi yetmez bazen. Atacağımız adımlarda aklın hissetmesi, kalbin düşünmesi de gerek...
Noktalama işaretlerine aşkolsun, emojilere, imgelere, sembollere aşkolsun..
aşkolsun edebi sanatlara, sayısı tutturulmuş vezinlere...aşkolsun söz sanatlarına da..
dökemediler bir hüznün sesini kağıda...
.
Kar üstüne yazı yazmak gibidir bazen söylediklerimiz... Muhatabın gönlüne ulaşamadan ya kar yağar kapatır üstünü ya gün doğar eritir...
Ya da donup kalır kelimeler kalbimizin tenhasında...
Kalbin söylediğini ancak kalp anlar. Aklın almadığında kalbine sor..
Al gönlümdeki kelimeleri ağırlık yapıyor dedi kadın...Adam şiir yazdı kelimelerden taşımaya gücü yetmedi...
"Yolda olmayı" ne yol ne yoldaş ne de menzil belirler. Yolda olmanın ilk şartı niyettir...
Emanet bir kalbi taşır gibi taşıyorum kalbimi. Bazen kulaklarımı sağır, gözlerimi kör ediyorum kırılmasın diye..
İnsan; müslümanlığından utanıyor insanlığından utanıyor, nefes aldığından da yaşadığından da utanıyor.
İsrail terör devleti teröristte yakışır bir şekilde hastane vurdu ve bizler de seyirci olarak o enkazın altında kalıp çoktan kaybettik imtihanı...
Artık ölsek ne yaşasak ne...
Ömürümüz "kahrolsun israil" demekle geçti.
Demekle kahrolmuyormuş demek ki...
Gazze
Keşke toprak olsaydık güllerimiz solardı acıdan;
keşke bulut olsaydık yağmurumuz kururdu kederden;
keşke kuş olsaydık kolumuz kanadımız kırılır göğü zindan ederdik çaresizlikten,
taş olsaydık keşke ortadan ikiye yarılırdık zulme sabretmekten..
Ne yazık ki yaşanan bunca acı karşısında payımıza aciz bir insan olmak düştü.
Kudüs,
Bir sınav kağıdı..
Her mü'min kulun önünde..
#cahitzarifoğlu
Gereği düşünüldü,
kalemi kırıldı gönlümün.
son arzum: sehpaya hüznüm vursun...
Senin öğrettiğin kelimelerle geliyorum kapına...Su gibi akmıyor kelimelerim...
Dilim kekeme, peltek, tutuk...Kelimeler kalbimden sana yazılan mektup...kelimeler kalbimden sana seslendiğim niyaz...
Ya ilahi tut kelimelerimden ..topla dağınık hecelerimi...Kalbim, senin bildiğini senden isterken bile mahcup...Sen tut kelimelerimden...
Ömrüm münaacat olsun tut ki...
Şair miyim...Göreceğiz öldüğüm zaman şairliğimi...
Yoldan geçerken verilen bir selamın bile hatırı vardı eskiden...Şimdi ne birlikte yenilen bir lokmanın, ne de içilen bir yudum suyun hatırı var...Kahvenin 'kırk yıllık hatırı' şiirlerde bile yazmıyor artık...
Hatırsız gönülsüz bir dünya yaptık ellerimizle...
Bazen insan büyük puntolarla yazınca daha iyi duyuracağını sanıyor sesini...
Oysa yankısı gönlün duvarlarına çarpan bir 'nokta' yeter duymak isteyene...
Kırgınlıklarımızı da şiirle sardık biz..Görenler şiir dinliyor sandı oysa
'kalp' kırığını sardı...
İnsan tamamlanmamış cümlelerden ibaret...Gücü kelimelere yetmediğinde
hükmü üç noktaya geçiyor...
Kelâmlaydı ahdimiz kalemle değil.
O yüzden nazımız şiire geçiyor yazana değil...
Yatarak iki satır kitap okuyamadığımız şu hayatta 200 sayfadır yataktan çıkamayan Oblomovcuğumu okuyoruz...
Güne Oblomovcuğumun iki derdiyle başladım: 1- Taşınma sorunu
2- Kahyadan gelen mektup
Allah başka keder vermesin...