"Cancağazım, şaşkınım, biriciğim: gövdemin yoldaşı, misafirim. O çorak, soluk, donuk topraklara gidiyorsun şimdi; hınzır şakaların bitti. Az daha bekle, bir daha hiç göremeyeceğimiz bu nesnelere, bu tanıdık kıyılara bir daha bakalım. Ölüme gözlerimiz açık gitmeyi deneyelim" (s. 274)
Marguerite Yourcenar / Hadrianus'un Anıları