İnancın güvenle kardeş olduğunu söylemeye gerek var mı? Örneğin güvenecek birine sahip olmak , ne paha biçilmez bir lüks? Dünya kadar malın olsun ve güveneceğin bir kişi bile olmasın... Dünya kadar malı mülkü harca , güveni satın alabilir misin? Ya da şöyle demeli , kimseye güvenemiyorken kendini her şeyin sahibi hissetmen ve bir gece rahat uyuman mümkün müdür.?
Albümlere bakmak , eski dostları , eski sevgilileri , eski zaferleri anımsamaktır.
Aşk , ezberlerinin içine sinmemiş tüm tortularını derinlere gömdü. Suyun üzerinde kalan sen , gerçek sen oldun.
Bakarsın. Ne zaman yıldırsa yaşam seni , ne zaman koparıverse kanatlarını , ne zaman giderin aşsa enerji sermayeni , ne zaman bir küfür sallamak istesen akışına müdahale edemediğin zamansız zamana , bakarsın.
Görürsün. Neymişsin kendi miladın öncesinde ve ne olmuşsun milattan sonra , vaktin birinde.
Anlarsın Hanya'yı Konya'yı.
Neler düşünmüştün , olmadı. Evdeki hesap çarşıya , sendeki karakter piyasaya uymadı. Hayat seni cümle içinde kullandı.
Evreni zıtlıklar oluşturur. Her konuda haddini aşan , beklemediği bir sonuçla karşılaşacaktır. Her istediğini söyleyen , istemediğini işitecektir.
Ayıplarımızı örtmeye öyle çaba ve zaman harcarız ki atılım yapacak ve iyi yönlerimizi ortaya çıkaracak mecalimiz kalmaz.
Bir yazarın söylediği gibi , '' Nefret ettiğiniz şeylere bakın , en gizli arzularınız orada gömülüdür. ''
'' Ferrari'sini Satan Bilge '' lerin , '' in '' olduğu bir çağda yaşıyoruz. Aslında hiçbir bilge , Ferrari'sini satacak kadar salak değildir. Çünkü Ferrari'si olan bilge yoktur. Bilgenin bilgeliği , Ferrari'nin aslında bilgenin ölümlü bedeni , bilgenin nefsidir. Bilge , aracı yapanın , iç dünyasında satın alandan daha mutlu olması gerektiğini bilir.
Ama eğitimimizin eksik bırakıldığı bu toprakların çocuğuyuz hepimiz.
Çocuk sahibi mi olmak istiyorsunuz? Şöyle kimse yokken bir bakın aynaya , kendinizi gözleyin. En büyük düşmanınız bu görüntüyü izliyor olsaydı , ne kusur bulurdu?
Şimdi cevap verin bana : Ehil misiniz?
Bizi göğe kaldıracak balon olan ruh , dünyaya beden denen kum torbası ile gelir. Dünyaya ilk başta bağımlı olan bizler , bu bağımlılığı kum torbasından ağırlıklarla sağlarız. Daha sonra bu kum torbaları , yani beden ve ona bağlı hazlar terk edilerek balonun hafiflemesi , yükselmesi sağlanır.
Ne gariptir ki iyilikten hep maraz doğmuştur. İyilik yaptığın birinden umumiyetle kötülük görürsün. Neden? İlk sebep , psikolojiktir ve kolaylıkla açıklanabilir. Zor gününde yanında olduğun biri , gün gelir de konumu değişirse seni görmezden gelebilir. İhtiyaç duyduğunda sana sırtını dönebilir. Çünkü sen , onun için acıyı temsil ediyorsun. Seni her gördüğünde , geçmişin zor günlerine geri dönecek. Seninle her karşılaşması , ona mazi aynasının sırrı olacak ve zaaflarını hatırlatacak. Tuz olacaksın çıplak yarada. Ama anlatacağım asıl sebep , daha evrensel bir sınav yasasına dair.
Sana avans olarak verilmiş süre , yani ömür , kareler ve anlardan ibarettir. Elinden geldiğince doldurmaya , dondurduklarını dondurmaya çalışırsın.
Bilirsin , donmuş kareler dondurulmuş yiyecekler gibidir. Tatmak için her çözdüğünde , vitamini kaçar azalır tadı , nefsini köreltirsin.
Fotoğraf çektirmek , ilerideki zor günler için bir süreliğine rehinci dükkanına bırakmaktır sevdiklerini.
Kitapları çok satan yazarlar , bu ritüeli düzenli olarak yaşarlar. Yazı yazmak bir kastır , o kası güçlendirmek için gereken idmanı yapacaksın. Yazı işinde pratik , yeteneği bile dövebilir.