Hakikat

Ağabeyim! İnsanı dostluğun gücü kadar kahramanlaştıran başka bir şey var mıdır? Ve hakikat kadar övgüye layık başka bir kavram?

Barika-i hakikat müsademe-i efkardan çıkar.

(Fikirlerin çatışmasından hakikat şimşekleri doğar.)

Namık Kemal

Sevmek ve sevilmek — Gerçek mutluluk.

eksik rivayet edilen nisvan

tavandan akıyor tek tek pıhtılaşmış kan damlaları
dört kadın doğuruyor sesinin nirvanasıyla
haykırıyor dört hayat bahşettiğini
dört mevsimi de yaşayacaklarını
geçim derdini, kahrolsun partizanlık sloganlarını
tanzim sevinçler için kuyrukta yeşil karnesiyle
ama hiç sahip olamadığı aidiyetiyle
bekledi. etrafına baktı sıkılarak,
konuştu. bir önünde bekleyen diğer umutzedeyle.
güldü. dişlerini göstermeden
ve ilerdi birkaç adım
kendi dünyasında.
içine girdi bir yalanın, menevişli bir gözün içindeyken
inandı. içinde artık tek bir hakikat bulunmayan bir söze.


lohusalık dönemi başladı dört kadının
ve tükenmek bilmeyen kanamaları
yine de yürümek zorunda bir emperyalist memlekette pasaportunu yenilemek kaydı ile
yürümek zorunda başı örtülü kadın dar zihinlerin içinde
şua ile mahfuz
sırtındaki kara cilbabla
çiy düşmüş çimenlerin arasından dolanıyor
hayır, dolanmıyor debeleniyor bir vartada;
çiğ kalmış bir insan kalabalığının içinde.

lohusalık devri devam ediyor dört kadının
ve bitmek bilmeyen ağlamaları
turuncu saçlı olana kıymetli gözüyle bakıyor
zahirperestlerin herbiri.
ettiği küfür güzelliğinden tek bir şey götürmüyor
uzun kirpiklerini kesmiyor
kırmızı dudaklarını soluklaştırmıyor
uzun düz saçlarını dolamıyor,
teninden gelen iç gıdıklayan kokuyu çirkinleştirip kesifleştirmiyor.

lohusalık devri bitmiyor,
evren, evriliyor
genişliyor ve hikmeti yavaş yavaş gün yüzüne çıkaracakken
çıkaracakken bir kadını nefes alsın diye evin paslı balkonuna
ayaklarının altındaki tozlu paspasa bütün ağırlığını verecekken
siyah saçlarını topluyor,
siyah saçlarını daha gür göstermek için
bebeğinin gülüşünü yerleştiriyor
berklik gidince gür ve yumuşak bir yıldız göğüne ulaştı,
ev işlerini toka yapıp yıldızlardan biriyle topladı kadın elleri kanlı kanlı.
saçlarından siyah kanlar aktı, saçları kızıllaştı.
ilk kadın olduğunu ansıdı ve yürüdü gökyüzünde.

lohusalık devri kapandı,
bir kadının kokmaya başladı kestane saçları
gölgelerin mağarasında,
alegorilerin herbiri yetersiz kaldı,
fehmetti işte güneşe doğru kırpıştırırken kısa yanık kirpiklerini
göze aldı,
aldığı göz alıcı hikmeti.
ayaklarının baş parmağını bitiştirdi ve dizlerini çekti elleriyle gözlerini kapayarak.
uğraştı setretmeye ince el bileklerini, transparan bir kumaş parçasıyla
ancak erişemedi
birine,
bir'ine
biri ne?

Birlik ve beraberlik içerisinde yaşamaya mecburuz.

“Biz onu (Kur’an’ı) ancak hak olarak indirdik. O da hak (ve hakikat) olarak indi. Seni de ancak müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik.”