Mezarlıktan korkuyorsak hala bir sevdiğiniz ölmemiş demektir.
Bebeğin ruhunda yetişkinin hâlâ farkında olmadığı sırlar vardır.
Sayfa 52 - Kaknüs Eğitim KitaplığıKitabı okuyor
Ey hâtırası içimde yemin kadar büyük,
Ey bahçesinin hoş günlere açık kapısı
Hâlâ rüyalarıma giren ilk göz ağrısı,
Çocuk alınlarda duyulan sıcak öpücük.
İnsanların kafasını karıştırıyorum. Mutlu bir kişiliğim ve hüzünlü bir ruhum var. Kendimi inanılmaz derece güvende hissetmekten son derece güvensiz hissetmeye geçebilirim. Çok seviyorum ama bazen kalpsiz hissediyorum. Dışa dönük biriyim ama yalnız olmayı tercih ediyorum. Aynı anda hem iyileşiyorum hem de acı çekiyorum. Hala dengeyi bulmaya çalışıyorum ve bu sorun değil.
Hâlâ yaşamayan, bu güneş altında yapılan kötülükleri görmeyen kişi, onların her ikisinden daha da bahtiyardı.
(Eklesiast)
Abi (mıknatıs) ile üçüncü gözümle masonların fantezisi diye dizi çekiyorum ya mıknatıs göz kırptırıp Newtona goal attıyorum lan 4 elementinizi sikeyim koca evrende evcilik oynuyorsun ve marsta ağaç diliyorsun sen hala oksijen arıyorsun rest amk
'Seni seviyorum' dedin. Neden birbirimize söyleyebileceğimiz en sıradan şeyi duymayı bu kadar çok isteriz hâlâ?
Sayfa 7
Bugün bir sonmuş gibi benimle kal,
Senden yoksunmuş gibiyim hâlâ.
"...Ben hâlâ, ölmeyi bile becerememiş utanmaz, aptal bir hayaletten, "yaşayan bir cesetten" başka bir şey değildim."
Sayfa 94Kitabı okudu
Güzel yazılarım, güzel yazıyorum duygularımı.. bazen saklanıyorum kelimelerin arasına.. bazen de saklambaç ya da körebe oynuyorum. Ne de olsa hala bir çoçuğum. Ama sen anlıyorsun, biliyorsun. Her kelimenin ne anlama geldiğini ve hissettiklerimi.. bu yazma işini iyi becerebiliyorum. Ama sen.. tutuklu kalemin. Yazamıyorsun..bayım, dışarı çıkarken paltonuzu almayı mı unuttunuz?
O l a b i l m e k... — Olabilemedin, koyu parıltılı gözlü sevgilim benim... —
Ben v a rdım; sen, kendini y o k etmeyi seçtin.
[...]
[...] : işte, ben hâlâ v a r ı m; bütün acıları ölçüp biçip tartarak — sense, kayan bir yıldız gibi hızla uzaklaşıyor; son anda da dönüp bir göz kırpıyorsun, yalnızca...
Sayfa 38
Hatırlarım ilk görüşümü dünyayı,
Bir midye kabuğunun aralığından:
Suların yeşili, göklerin mavisi,
Lâpinaların en harelisi...
Hâlâ tuzlu akar kanım
İstiridyelerin kestiği yerden.
“ Nasıl oluyor da annemle babam hala bamtellerime dokunabiliyorlar?”
“Çok basit. Onları sana kendileri monte ettiler.”
