Bilmem gözlerinin bana kastı ne?
Duysalar da coşup çağladığımı
Bilmezler sana bel bağladığımı
Görenler olursa ağladığımı
Fırat’ın en taşkın zamanı dersin
Adını iğneyle işle derime
Kölemdir desen de gitme zoruma
Bunlar ne, derlerse mektuplarıma
Mahvolmuş bir aşkın romanı dersin
Ne adım anılır, ne yasım kalır
Bir gün gelir ecel, elbet beni de alır
Bu yalan dünyada baki kim kalır
Fırın kadar sıcak yatak içinde
Derisi buz tutmuş bir cisim kalır
Doktor gelir derki bu telaş niye
Üç kişi çağırır kaldırın diye
Yavaşça koyarlar beni sedyeye
Yatağım, yorganım, su tasım kalır
Bu hal karşısında ağlarken kızım
Derler ki hocayı çağırmak lazım
Alır kazmasını mezarcı Kazım
Aklımda ölçümle, bir isim kalır
Karıma dul derler, yavruma yetim
Henüz çürümeden toprakta etim
Unutulur gider, mevcudiyetim
Ne adım anılır, ne yasım kalır
Yeter ki gördüğü yerlerde gülsün
Çınlasın yeter ki bu aşk sesinde.
Yârimi denizde gemi yapsınlar
Canımı alsınlar güvertesinde.
Bütün unuttuklarım, gözlerinde bu akşam.
Telaş
Gidenler benden gitti,
Ellerin telâşı ne...
Zaman beni eritti,
Yılların telâşı ne...
Sevda bıçaktan keskin,
Gönlüme etti baskın,
Baharlar bana küskün,
Yolumun üstüne çıkan mezarlar
Nerde kaldın! Diye durmaz azarlar
Birgün adımızı taşa yazarlar
Atarlar bir tenha yolun üstüne
Gideceğin yere beni de götür
Sorana "- derdimin dermanı" dersin.
Götür de istersen sokakta yatır
"Elimde gönlünün fermanı!" dersin...
Adını iğneyle işle derime
Kölemdir desen de gitmez arıma
'Bunlar ne? derlerse mektuplarıma
"Mahvolmuş bir ömrün romanı" dersin……
Beni köyden köye at, dağdan dağa sür beni
Nerde olsa öperim toprağını taşını.
Sal eceli Allah’ım şu anda öldür beni,
Eğer ezmeyeceksem bir Moskofun başını.
Tahammül sona erdi, sabır son hadde girdi,
Ey Türk, yine tarihe zaferlerin yazılır.
Çünkü; senin dinine yeni bir madde girdi:
Bir Moskof öldürenin sevabı bin yazılır."
Yeter ki gördüğü yerlerde gülsün
Çınlasın yeter ki bu aşk sesinde
Yarimi denizde gemi yapsınlar
Canımı alsınlar güvertesinde
Her ağaçta, dal dal seni bulmuşum,
Çiçeğin, meyvayı bulduğu gibi.
Ömür boyu hoş olaydı aramız,
Dal ile yaprağın olduğu gibi.
Gönül meclisinden çıkmış yasayız.
İçi sevgi dolu etten kasayız.
Aynı çekirdekte, ayrı posayız,
Zeytin ile yağın olduğu gibi.
Bir türlü gelmedi çileler, dize.
Kader de, bir fırsat vermesi bize.
Hep hasret yaşadık birbirimize,
Yağmurla toprağın olduğu gibi.
Yıllar geçti, kapanmadı yaramız,
Kavuşmaya, gelemedi sıramız.
Ömür boyu, açık oldu aramız,
Balıklarla, ağın olduğu gibi.
Çektiğimiz, alnımıza ter olsun.
Al şafaklar, bahtımıza yer olsun.
Biz de buluşsaydık, yılda bir olsun.
Üzüm ile bağın olduğu gibi.
Ne yaptın şair parça pincik ettin yüreğimizi
Kalbim yüz gram et sanki elinde
Doğra parça parça kıy parca parça
Dün gece bağrıma mevlut okuttum
Mîsk yerine nefesini kokuttum
Döktüğüm yaşlardan basma dokuttum
Diktir parça parça giy parça parça
EKSILENLER
Yokta noksan aranılmaz
Yasa budur var eksilir
Ne tükenir sırda insan
Ne insanda sır eksilir
Hayat denen şu varlıkta
Söz yücenin pazarlıkta
Ölürsek bir mezarlıkta
Üç metrelik yer eksilir
Elden ele renkten renge
Ölum seldir can bir yonga
Gidersek bozulmaz denge
Halillerden bir eksilir
Ona benden önce koşar yüreğim..