Hande Altaylı
Bir insana yüzde yüz güvenmekle yüzde doksan dokuz güvenmek arasında dağlar kadar fark vardı. Çünkü eksilen yüzde birin nerden eksildiğini bilemezdin ve dünyanın bütün kazıkları o küçük yüzde birin içine saklanabilirdi. O yüzden yüzde doksan dokuz, yüzde yüze olduğundan daha yakındı yüzde sıfıra.
|Hande Altaylı, Kahperengi
İnsan bazen bir tek cümleye muhtaç
Bir kelimeye razı olurdu...
—Hande Altaylı
Hande Altaylı
Sınırlar mı sürekli değişiyordu yoksa, onlar olmasını istediğimiz seraplar mıydı?
Geçmişle hesaplaşmanın bir yolu yoktu; çünkü geçmiş geçiyordu, kalan sendin.
Hande Altaylı
“İnsan bazen bir yerde takılıp kalıyordu ve diğerleri yürüyüp giderken, o bir yol bulup geçemiyordu. Kendisine olan da buydu: Takılıp kalmak.”
-Hande Altaylı