Okurken insanı içine çeken ,çok yoğun olmama rağmen elimden bırakmadan heyecanla okuduğum bir kitap.
İnsanın kendi kendini nasıl uçurumun kıyısına kendi eliyle götürdüğünü ama hayatın her daim insanın yanında olduğunu anlatan harika bir kitap.
İnsan nasıl kendi kendini uçurumun kıyısına götürür. Saçlarından sürükleye sürükleye, damağında Bi parmak bal süre süre... Bir çift güzel söze kana kana...
Ağaç sararan yapraklarını kaybederken ağlar mı bilmem. Bu dünyada kahkaha gibi gözyaşı da o kadar bol ve nafile akar ki sırasında biz bir yapraktan daha değersiz kıyametler için bile elem duyarferyat ederiz.