Âh ile inler, bu gönül virân,
Ağlarım, felek dinler mi figân?
Gözyaşı döker, cânânım nihan,
Feryad-ı aşkın, duyar mı cihân?
Gam keder içre, mübtelâ oldum,
Viraneye döndü, yâr ile yurdum.
Sinesinde ateş, âşık bir bülbül,
Gönül hanemde, elem ile doldum.
Mecnûn misâli, çöl ile gezer,
Leylâ’yı arar, gönlüm hep hûzûr.
Visâl ile yanar, aşkın deryası,
Sahrâda kalır, vuslatı özler.
Rü’yâya giren, her gece füsûn,
Zamanla akar, gözyaşı ve hûn.
Feryâd ederim, hasretle yârâ,
Ana yüreği, yâre olur nûn.
Murat ararım, bu kara toprak,
Vermez geri yâr, hep keder bırak.
Âh ile geçer, ömrüm hep bu dem,
Ey vefâsız yâr, hâlime bir bak.
Mahmud Efendi Hazretlerimizin dâmâdı, gerçekleşen hain saldırı sonucu şehit olan Hızır Ali Muradoğlu Hocamızı şehâdetinin 26. sene-i devriyesinde rahmet, minnet ve hasretle yâd ediyoruz. Mekanı cennet, makamı alî olsun.
Ve vedalaşma vaktiydi...
Bir çok kez uğurlamıştı onu ama bu kez bir başka duygu vardı yüreğinde...
Odadan çıkarken birden ona "AHMED" diye seslendi, bu seslenişle Ahmed dönünce, o da onun gözlerine bakarak kısık bir sesle "ŞEHİD OLURSAN, SAKIN HURİLERE BAKMA OLUR MU?" dediğinde, Ahmed tebessüm etti ve o unutulması imkansız sözcük çıktı dudaklarından...
"Eğer böyle bir şey olursa, orada seni hasretle bekliyor olacağım..." dedi ve gitti
Bir mücahid bir mücahide kitabından alıntıdır...
Mektuplar varmış eskiden
Aşk ile yazılır
Güç bela iletilir
Hasretle okunur
Yıllarca sevilirmiş.
Bir ekran var şimdi
"iletildi"
"Okundu"
"Şu an aktif"
"Bekle ki yazsın"
Ekran gitti, Sevgi bitti..
o divâneliğin ardından, ne yazık
uslandığıma inanmıyorum
sanki “o” öldü de içimde ben böyle
yorgun, sessiz ve bomboşum
daima soruyorum aynaya üzgün
ben kimim artık, gözünde neyim
ama aynada görüyorum ki, eyvah
önceden olduğum gölge bile değilim
o Hintli rakkaseler gibi nazla
dans ediyorum üzerinde kendi mezarımın
yazık ki bu viraneyi
Mektuplar varmış eskiden
Aşkla ile yazılır
Güç bela iletilir
Hasretle okunur
Yıllarca sevilirmiş.
Bir ekran var şimdi
"İletildi"
"Okundu"
"Şu an aktif"
"Bekle ki yazsın"
Ekran gitti, Sevgi bitti...
Bulabildiğim en beyefendi cümlelerimle anlatıyorum derdimi:
Edirne'den Kars'a kadar ifadesiyle büyük ve bütün bir vatan coğrafyasını kastettiğini zanneden politikacının ufkunu,
“Diplomasi var, reel politik var, uluslararası hukuk var hangi çağda yaşıyoruz efendim” diyen çokbilmişlerin monşer artığı aklını,
“Amerika müsaade etmeden biz hiç bir şey yapamayız” cümlesini, itikâdının esası yapmış şahsiyetsizlik âbidelerinin Allah'ın kudretine olan imansızlığını,
“O işler öyle hamâsetle olmuyor hocam sen işine bak” diyen mecaz fakiri düz mantık malulü çekirgelerin ergenlik sivilceli ukalalığını…
Allah'a havâle ediyorum.
Haddini hududunu bil, diyorlar bize.
Haddimizi biliyoruz biz de tam üç asırdır.
Yeter artık,
Biraz da hududumuzu bilelim!
Türkümüzü hasretle söyleyen yer de bizimdir, türküsünü hüzünle söylediğimiz yerler de bizim!