"Çok karışığım. Bir yanım olabildiğince huzursuz ve yorgun. Diğer yanım mucizelere ve düşlerin gerçek olabileceğine hâlâ inanıyor ve heyecanını koruyor. Bu iki yan arasında ben eziliyorum."
Kendini çaresiz bir garip gibi hissetti, bu garip dünyada, sanki derinliklerde kaybolmuş da, deniz dibindeki karanlık ormanlarda dolaşıyormuş gibi geldi ona. Yapayalnızdı. Geçmiş ölmüştü.
Karanlık çöküp de akşam olduğunda duygularım ve düşüncelerim karmaşıklaşmaya başladı. İçimde hâlâ bir şeyler yaşıyordu; kalbimin ve bilincimin derinliklerinde yaşıyor ve beni depresyona sürüklüyordu.