Günaydın
Rota serisinin ikinci kitabının yorumuyla geldim.
Kitabımızda Güniz ve Bulut gelecekleri için bir karar veriyorlar. Bu karar ikisi için de zor olsa da birbirlerinden kopamıyorlar. Bir tarafta da geçmişin peşlerini bırakmasına fırsat vermeyen biri var: Güniz'in annesi. O kadar sinirimi bozdu ki... 'Bir anne, kızına bunları nasıl yapabilir?' diye sordum sürekli.
Tabii bütün zorlu durumların karşısında dimdik duran, daha güçlü, ne istediğini bilen bir Güniz vardı. Yaşına rağmen verdiği kararlar, olaylara bakışı derken kendimi Güniz hayranı olarak buldum. Bulut'un sempatik hallerine ne demeli peki İlk kitapta da çok seviyordum ama büyümüş hallerini daha çok sevdim. Hatta sadece ana karakterler değil, yan karakterler de benim için çok ayrıydı. Bulut, Nail, Uğur, Efe...
Aranızda Efe'yi sevmeyenler, hâlâ yaptıklarını doğru bulmayanlar olabilir ama ben Efe'yi de sevdim. Pişman olması, Güniz ile tam anlamıyla abi kardeş olamayacağını bile bile çabalaması benim gözümde çok ayrıydı.
Ve bir serinin daha sonuna geldik. Lisede baslayan hikayeleri üniversitede de devam etti. Onlar hayalleri için çabalarken hikayelerini okumak, mutluluklarına ortak olmak çok güzeldi. Sonunu okuduktan sonra da keşke biraz daha okusaydık diye geçirdim içimden. Favori gençlik serilerimin arasına girdi bile
Ben Güniz ve Bulut'un hikayesini çok sevdim. Sizlere de okumanızı tavsiye ederim
