Hemdem Olsun?
Farsçada 'hem' kelimesi 'birlikte', 'dem' kelimesi de 'nefes' anlamına gelir. Yani hemdem olmak birlikte nefes almak demektir. Soluktaş olmak demektir.
:) Ne bilim işte hepbirlikte soluklanalım falan gibi gibi.
Yakamoz& Papatya -3
Görüyor musun, papatya nasıl da yağmur yağıyor?
Hiç görmez miyim, gözümdeki yağmurlar gibi buda.
Nasıl?
Önce hava bozuyor biraz, bu seni göremediğim zamanlar hissettiklerim.
Sonra fırtına çıkmaya başlıyor, soğuk iyiden iyiye hissettiriyor kendini, özlemim burada derinleşiyor.
Sonra bulutlar vuruyor birbirlerine, elektrik dalgaları sarıyor etrafı.
Gözlerin aklıma gelince hissettiklerim.
Sonra başlıyor yağmur, birbiri ardına damlalar, hepsinin ayrı hikayesi, ayrı şarkısı var.
İşte o damlalar arasından bir tanesi geliyor ve benim göz kapaklarıma düşüveriyor, kapatıveriyorum hemen gözlerimi, senden başka hiçbir şey görmüyorum, öyle bir geliyorsun ki, toprağa düşsen bereket, suya düşsen nefes oluyorsun, ama sen beni seçip benim üzerime düşüyorsun, hem bereket hem nefes oluyorsun, artık sensiz yapamaz hale geliyorum...
Özgür Vural
"Bugün günlerden 26 Nisan Cuma günü. Saat 03.26 ve yazdığım vakitle beraber daha da ilerlemeye devam ediyor. Bu satırları neden yazdığımı inan bilmiyorum. Daha önce seninle vedalaşmak için çokça fırsatım olmuştu ama hiçbirinde bunu yapabilecek cesaretim yoktu. Ne oldu da şimdi o cesarete sahip oldun diye sorarsan bana, susmak dışında bir şey
Söz veriyorum 16 yıl daha nefes almaya devam edersem tekrar başlayacağım yaşamaya..... Hem de en başından....
youtu.be/9qpPOqVL2rk?si=...
ÜRDÜN'LÜ BİR DOKTORUN FACEBOOK'TA YAZDIĞI İBRETLİK BİR YAZI.!
İngiliz bir arkadaşıyla başkent Amman'ın Kavaysime bölgesinde gezerken İngiliz arkadaşı köprülere hayran olmuş ve bu hayranlığını şöyle dile getirmiş ;
- "Ecdadınız gerçekten çok çalışmış, çok harika mühendislermiş, çok güzel köprü yapmışlar. Bravo atalarınıza..." demiş...
Ürdün'lü doktor :
- "Hayır , bizim ecdadımız
Hayata,yaşamaya,nefes almaya her şeye geç kalmışım.Hem de öyle böyle değil ne kadar koşsam da asla yetişemeyecek kadar...Artık kaçırdıklarıma ağlamak kalmış...
Anne
Dizlerinin üstünde başımı koyacak yerim hâlâ var mı anne
Bir solukluk düş kursam yeter orada
Beşikten çoktan vazgeçtim, eteğinde oturmak mümkün mü şimdi
Saçlarım dikken diken senin elinden ayrılalı
Dalıp gittiğin boşlukta ne var bulabildin mi anne
Şimdi ben de aynı boşluğa dalıp dalıp gidiyorum
Bir çıkar yolu var mı anne yoksa kaybolmaya meyilli bu aklım
Hâlâ ekmek kokar mısın eskisi gibi, ben hangi ekmeğe dokunsam sen kokuyor
Büyüdüm ben anne, ne mel’em bir şeymiş bu büyümek
Büyüdükçe kendime sığamıyorum, yurdumdan taşıyorum
Kuşlar yuva yaptıkça saçlarım azalıyor
Ama olsun kuşlar üşümesin bana yeter
Büyüdüm ben anne hem de çok
Baba oldum, şimdi kızımla sohbet ediyoruz
Onunla çocuk oluyorum, yine ve yeniden
Seni anlatıyorum ona, gözlerim yan çiziyor hemen sulanıveriyorlar
Yutkununca geçiyormuş gibi yapıyorlar
Gittikçe büyüyorum anne, yokuşları çıkmakta zorlanıyor dizlerim
Nefes alıp vermek de zahmetli olmuş
Büyüdükçe sana yaklaşıyorum anne, oturduğun taşın üstünde bekle beni
Beklemek doğum sancısı gibidir derler sen daha iyi bilirsin
Ama fazla bekletme seni kuşluk vaktine kalmaz yetişirim sana.
KARANFİL KIZ
O zamanlar dünya gerçekten de bir öküzün boynuzlarında durmaktaymış ve Karanfil Kız'ın bu aşırı gelişmiş iribaşa söyleyecek bir çift sözü varmış.
Ama dur bak, en iyisi baştan başlayayım. Şimdi bu Karanfil Kız babasını fazla görememekten şikâyetçiymiş. Çünkü adamcağız haftanın her günü, hatta bazen haftasonları bile geç saatlere kadar çalışır,
ESAS OLAN PAYLAŞMAK
Bu yazımda birkaç konudan, birkaç meseleden, birkaç fikirden görüşlerimi sizlerle paylaşmak istiyorum. Paylaşmak güzeldir esasına dayanarak duygu ve düşüncelerimi dile getirmek istiyorum. Samimiyetle samimi cümleler kurmaya gayret edeceğim. Beni okuyanlar, doğal yazdığımı ve sade bir dil kullanmaya özen gösterdiğimi bilir! Beni ve kalemimi
"...
Hem kadeh hem bâde hem bir şûh sâkîdir gönül
Ehl-i aşkın hâsılı sâhib-mezâkıdır gönül
Bir nefes dîdâr içün bin cân fedâ etsem n'ola
Nice demlerdir esîr-i iştiyâkıdır gönül... "
| 
Nef'i