aşk tek kişiliktir, ikinci kişiye bilet yoktur.
bu gezegen her gün milyonlarca ton ağırlaşıyor;
her gün aşksız, azıksız azalıyoruz.
yerkürenin son jesti insanın dehşet yalnızlığı olacak!
hayat, çarpar ya ağırlığını camlarına evlerin, ışıklara aldanmayın evler de yalnızlıktır, evler de...
siz çekersiniz gece büyür, gece çeker de bazen siz küçülürsünüz;
geceler yalnızlıktır!
seni bir kar gibi sevdim
eridiim!
seni taammüden bana savuran
bu kentten davacıyım;
gözlerinden de!
O bir yenik serçeydi sıkılınca ağlamaya çıkardı
ben yürüsem bütün yollar ona çıkardı
günlerin çarmıhında
seni ağrıyan yanlarımla sevdim
tutuklu kollarımla
sevginin bileklerinden kan sızıp durdu
yokluğunda burada yıllar verdim...
yokluğunda.................burada !
herkes bilecek bunu.
günlerin çarmıhında
seni en güçlü kollarımla sevdim
daha çok olsun dedim, her şey daha çok
daha çok olsun yaşamak, madem doğduk
yürüyüp gittim
yüzüme yalan bir mutluluk iliştirdim
günlerin çarmıhında İsa gibiydim!
fatiha suresi kadar eski
günlerin çarmıhında isa kadar yaslıyım
ve tanrılar kadar çok yaşadım
kimse bilmeyebilir...
daha kırlangıçları yalancı bir dünyada yaşıyorum
dağları yıkılan, dalları kırılan bir dünyada
kayıp suretler için fotoğraflara koşuyorum
kimse bilmeyebilir...
şimdi sevmediklerimizi sevmeyi deniyoruz yaşadıklarımızı değil
artık
y(aşamadıklarımızı) özlüyoruz...
kimselerin görmediği bir ormanım ben içimde yeşiller tanışır, ataştır, közdür yüreğim; ağrıma küller karışır, çün yetimdir aşk; ayaza keser de böğrümde kartallar yarışır.
kırık bir dal mı
yağma bir bahçe mi ömrümüz?
Vatan, millet, Adapazarı, Beypazarı,
bitpazarı;
bu yüzden ölü çocuklarız;
dönmedi güneşiniz hiç yazgımıza
ağaçsız mezarlarız...
