İnkâr etmek, kendi hayatının dudaklarına bir yalan yerleştirmektir. Bu, bir ruhun inkârı demektir.
Aşkın amacı sevmektir: Ne azı ne fazlası...
Kendini suçlamanın konforlu bir yanı vardır. Kendimizi suçladığımızda başka hiç kimsenin bizi suçlamaya hakkı yokmuş gibi gelir. Günahlarımızı bağışlayan itiraftır, rahip değil.
Okur Takip Önerileri
İnsan en az kendisini anlattığı zamanlarda kendisi olur. Ona bir maske verin, işte o zaman size tüm gerçeği anlatacaktır.
...hayatın formu dehşet verici derecede kusurludur. Felaketler hep yanlış şekilde, yanlış insanların başına gelir. Hayatın komedilerinde acayip bir dehşet vardır, trajedileri ise farsla son bulur. İnsan hayatla temas ettiğinde hep yaralanır. Her şey ya fazla uzun ya da kısa sürer.
Eğitim hayranlık uyandıran bir şeydir. Ama ara sıra bilinmeye değer hiçbir şeyin öğretilemeyeceğini de hatırlamak gerekir.
Bir romanı tersten okuma lehine söylenecek çok şey var. Son sayfa kural olarak en ilgincidir ve insan çözümlenme ya da diğer bir deyişle dénouement la başladığında yazarla eşit şartlarda olmanın hoşluğunu hisseder. Bu bir tiyatro sahnesinin perde arkasına geçmek gibidir. İnsan artık kendini kaptırmaz, erkek kahramanın kıl payı kaçışları ve kadın kahramanın korkunç ıstırapları umurunda bile olmaz. Kıskançlıkla saklanan sırrı anlar ve kurgu kuklalarının göstermeyi daima görev bildikleri oldukça gereksiz kaygı karşısında gülümsemeye gücü olur.
Düşünmek dünyanın en sağlıksız işidir ve insanlar tıpkı diğer nedenlerden öldükleri gibi düşünmekten de ölebilir. Neyse ki İngiltere'de düşünmek hiç de cazip değil.
İnsanın kastettiğini tam olarak söyleyemediği bir arkadaşlığın ne faydası olabilir? Herkes cazip şeyler söyleyip memnuniyet yaratmaya, gurur okşamaya çalışabilir ama gerçek arkadaş incitmeye aldırmadan daima nahoş şeyler söyler. Aslında, gerçek bir arkadaşsa bunu tercih eder çünkü o zaman doğruyu yaptığını bilir.
"Yok canım, hani şu boşgezen insanları hayallere sürükleyen yaldızlı küçük şeyler. Tabii ben ciddi bir adamım! Hayal kuracak zamanım yok benim." "Ha! yıldızlar mı?"
"Ne yapıyorsun burada?" diye sordu ona. "İçiyorum" diye yanıt verdi ayyaş hüzünlü bir sesle "Niye içiyorsun peki?" diye sordu Küçük Prens. "Unutmak için" diye yanıtladı ayyaş. "Neyi unutmak için?" diye üsteledi Küçük Prens.
Ona şimdiden acımaya başlamıştı. "Utandığımı unutmak için" diye itiraf etti ayyaş başını öne eğerek.
"Neden utanıyorsun peki?" diye sordu ona yardım etmek isteyen Küçük Prens.
"İçmekten!" dedi ayyaş ve sessizliğine döndü.
"En zoru budur. Kişinin kendi kendini yargılaması, başkalarını yargılamasından çok daha güçtür. Kendi kendini yargılamayı beceriyorsan, hakikaten bilge bir kişisin demektir."
Aslında, Küçük Prens ağladığını görsün istemiyordu. Pek gururlu bir çiçekti...